EENZAAM.

Soms zie ik ze wel eens zitten op een bankje. Meestal als ik naar de supermarkt ga. Of het nu koud is of niet, er zit altijd wel een. En dan bedoel ik oudere mensen. Zodra je naar ze kijkt knikken ze vriendelijk in de hoop dat je een praatje met ze maakt. Tenminste dat idee krijg ik dan. Ze zijn vaak eenzaam en alleen, ze kiezen er niet voor, maar ze zijn het wel.

Toch zijn er ook mensen die er bewust voor kiezen, ze zoeken de eenzaamheid op.

Mensen die vroeger het klooster ingingen waren dat ook. Eenzaam en alleen. Meestal waren het vrouwen die geen man konden vinden en overgebleven waren. Om van de straat af te zijn gingen ze het klooster in en hadden een relatie met God, want God was overal en hield van alle mensen, dus ook van eenzame lelijke mensen. In veel kloosters was vaak een soort van zwijgplicht. Dat moest van Moeder-overste. Zij was de baas en bepaalde wanneer je iets mocht zeggen, of niet. Als je haar spreken wilde moest je dat van te voren aanvragen. Vond ze het goed mocht je op ‘audiëntie’ komen. Dan kon je vertellen wat je probleem was. Ik moet er niet aan denken. Lijkt me ook lastig: als je bijvoorbeeld ongesteld was en geen maandverband had. Tegen de tijd dat je mocht vertellen wat je probleem was had je de bloedspetters al aan je tenen zitten. Lekker fris!

Mannenkloosters had je vroeger ook. Hoe het daar aan toe ging weet ik niet, wel dat die mannen broeder genoemd werden en hard moesten werken, net als de nonnen.  Van eenzaamheid was geen sprake, want dat werken deden ze samen, net als bidden.

 

Er zijn ook mensen die het helemaal niet erg vinden om alleen  te zijn. Ze zoeken de eenzaamheid op om tot rust te komen of, omdat ze geen behoefte aan gezelschap hebben.

Goed, dat kan. Dan kan je op een onbewoond eiland gaan zitten. Helemaal in je uppie, zonder mobiele telefoon. Lekker rustig, maar dat heeft ook nadelen, want als je honger hebt moet je zelf voor je eigen eten zorgen. Als er bananenbomen op dat eiland staan heb je geluk, maar als er enkel mooie palmbomen staan niet, dan kan je gaan vissen of op zoek gaan naar beesten die daar leven en eetbaar zijn. Slangen, haaien of krokodillen, lastig te vangen, maar goed je hebt tijd zat, dus dat maakt niet uit.

Waar je ook kunt gaan wonen als je behoefte hebt aan eenzaamheid is in een bos of op de heide. Je bouwt daar een hutje en trekt erin. Niemand die je stoort, niemand die aan je kop komt zeuren of geld van je wilt. Dat is een voordeel, geld kan je daar niet uitgeven, dus geld zorgen heb je niet. Wel weer andere zorgen. Je vuile onderbroek bijvoorbeeld. Die moet je zelf wassen in een sloot,  tenminste, als die er is. Je kan hem ook gewoon aanlaten, geen mens die het ziet of ruikt.

Eenzaam kan je ook zijn als je een relatie hebt. Dan ben je het eigenlijk niet, maar je voelt het zo. Je partner begrijpt je niet, of wilt je niet begrijpen. Om van dat gevoel af te komen ga je op zoek naar mensen die je wel begrijpen. Heb je die gevonden voel je je op slag een stuk prettiger. Vaak heeft het met seks te maken. Mannen die thuis niet aan hun trekken komen zoeken bij een ander ‘iets’ waardoor ze zich niet meer eenzaam voelen. Vrouwen doen dat anders. Ze worden lid van een of ander wazig clubje om daar gezamenlijk hun ‘eenzaamheid’ te delen. Met eenzaam bedoelen ze meestal zich beklagen over hun partner. In de volksmond heet dat lekker roddelen of klagen op gezonde benen.

Eenzaam kan je je ook voelen als je midden in de nacht voor een gesloten deur staat en geen sleutel bij je hebt, of in de supermarkt staat, geen geld bij je hebt en niemand je iets wilt lenen. Of als je op de snelweg een lekke band krijgt en je mobiel thuis hebt laten liggen.

In de kroeg voelen mensen zich ook vaak eenzaam. Ze zijn ladderzat en krijgen geen drankje meer.  Zo zijn er tal van eenzame momenten in een mensenleven.

Of ik met weleens eenzaam voel wil je weten?

Nou, nee, ik heb een man én een poes. Een van de twee is altijd beschikbaar om gezellig bij me komen te zitten. Meestal is het de poes!

 

Marian.