Zaterdag 7 November.

Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst bij Joris gaan poetsen. Ik had ervoor gezorgd dat ik op tijd was omdat ik een goede indruk wilde maken én omdat het de eerste keer was.

Dus, precies om vijf voor negen stond ik bij hem voor de deur. Nog voordat ik aan kon bellen ging die al open. Breed lachend begroette hij me. “Goede morgen Margriet, kom binnen.”
Ik liep door, hing mijn jas op en zei. “Ook goed morgen, alles goed?” Hij knikte blij: “Prima, kom verder, de koffie staat klaar en zeg nu niet nee, want dat wil ik niet horen.” Voordat ik antwoord kon geven was hij al voor me uitgelopen richting keuken. Hij wees naar een klein tafeltje dat in een hoekje stond en zei: “Ga zitten; wil je suiker en melk in de koffie?” Ik bleef even staan en keek om me heen. “Alleen melk alsjeblieft.”
Aarzelend ging ik zitten. Eerlijk gezegd voelde ik me niet erg op mijn gemak, maar was wel zo slim om niks te laten merken en sloeg hem ongemerkt gade. Het was aandoenlijk om te zien hoe hij de koffie inschonk, de kopjes heel voorzichtig op tafel zette, en tegenover me ging zitten.
“Zo, hier beginnen we mee, ik hoop dat je het hier naar je zin zult hebben en als er iets is of je iets niet vinden kunt hoor ik het graag.”
Ik roerde in mijn koffie en dacht na. “Zal ik zeker doen, ik denk dat ik eerst de ramen ga lappen dan kan ik meteen aan het huis wennen, kijken waar alles staat en zo.”
“Je doet maar,” lachte hij. “Zometeen ga ik eerst de krant lezen.”
Een paar minuten later liep ik met een emmertje sop naar boven en begon aan de ramen. Ze waren erg vuil, vooral de kozijnen, van dichtbij kon je goed zien dat ze lang niet meer gedaan waren, maar goed, het ging. Alleen was ik Joris even vergeten, want toen ik net twee ramen schoon had stond hij ineens achter me. “Lukt het?” Vroeg hij voorzichtig.
Ik schrok omdat ik hem niet aan had horen komen. Hij zag het en zei: “Ik wilde je niet laten schrikken.” Hij keek heel bezorgd, echt schattig. Ik lachte en zei dat het prima ging. “Als er iets is vraag ik het wel, ga maar in de kamer zitten, daar is het lekker warm.” Blij liep hij weer naar beneden.
Nadat ik de ramen gedaan had ben ik naar beneden gelopen omdat ik daar nog van alles wilde doen, maar dat was lastig omdat hij in de kamer aan tafel zat. Hij was ook niet van plan om op te staan, dat zag ik ook, dus ben naar de keuken gegaan en me daar even bezig gehouden. Heb de kastjes gesopt en de vloer geschrobd, ik was net klaar toen hij weer koffie wilde gaan drinken. “Je moet even pauze maken,” zei hij bezorgd, “Je werkt veel te hard.”
Meer om hem te plezieren dan wat anders ben ik aan tafel gaan zitten en hebben we nog even gezellig zitten praten. Hij wilde van alles weten, wat ik nog meer doe en zo. Toen ik hem vertelde dat ik ook als toiletjuffrouw werkte schudde hij zijn hoofd. “Dat is toch geen werk voor jou, dat moet je niet doen.”
Ik heb echt lang moeten kletsen om hem te overtuigen dat ik het niet erg vind om wc’s schoon te maken. Maar goed, even na twaalf uur was ik klaar en wilde naar huis gaan, maar Joris was zichtbaar teleurgesteld. “Het was net zo gezellig, maar ik hoop dat je snel weer komt.”
Ik zei dat ik het naar mijn zin had en blij was dat ik bij hem kon werken. En dat was ook zo. Het is echt een lieve opa.

Ik ben ook blij met het geld dat ik verdien, dat is mooi meegenomen. Straks weer naar mijn andere werk. Kijken of ik nog iets bijzonders meemaak. Gisteren vond ik een drol naast de pot! Over smerig gesproken! Ik zag het pas vlak voordat ik naar huis wilde gaan.
Welk normaal mens scheit er nu naast de pot!

Please follow and like us: