Nou, het nieuwe jaar is begonnen en vandaag weer werken. Oud en nieuw thuis gevierd, samen met Wim! Jeroen wilde nog hierheen komen, maar ik wist dat hij bij vrienden was uitgenodigd, dus heb ik hem gezegd dat hij daar maar heen moest gaan. ‘Bij ons is niet veel te beleven, wij zijn maar met ons tweetjes en je vader kennende ligt hij de halve avond te maffen, dus voel je niet schuldig.’ Hij lachte, gaf me een knuffel en wenste me veel plezier.
Nou, ik kan nu niet zeggen dat ik veel plezier heb gehad. Ik had oliebollen gekocht en wat salade gemaakt voor later op de avond. Vuurwerk had ik niet en wil ik ook niet in huis hebben. In het begin van de avond was Wim stil, hij hing wat op de bank en keek tv, maar zo rond een uur of tien stond hij op en schonk zich een glas whisky in. Die fles had ik hem met de kerst cadeau gedaan. Ik dacht, nou een of twee glaasjes moet kunnen. Hij zette de fles voor zich op tafel en vroeg of ik ook wat wilde drinken. Omdat ik niet van sterke drank houd vroeg ik een glaasje zoete wijn, dat vind ik lekker. Goed, we proostten en voordat ik er erg in had, had Wim zijn glas al leeg. Hij schonk het opnieuw vol en lachte naar me. Ik pakte een oliebol en vroeg of hij er ook een wilde, maar dat wilde hij niet. ‘Daar houd ik niet van,’ zei hij. Ik weet dat hij ze wel lekker vindt omdat ik ze ieder jaar koop, maar ik dacht houdt je mond maar.
Zo rond een uur of elf had hij de halve fles whisky al leeg. Ik dacht zometeen zit ik hier met een zatte kerel. Tien minuten later stond hij op, trok zijn broek uit en ging weer zitten. ‘Zo,’ zei hij, ‘dat is een stuk prettiger, dat ding zit ook veel te strak.’ Ik keek naar zijn buik en dacht bij mezelf, het ligt in elk geval niet aan de broek, maar ik zweeg en probeerde me op het tv programma te concentreren. Dat lukte niet goed want binnen tien minuten lag mijnheer te ronken. Ik was echt pissig, zeker omdat het langzaam tegen twaalven liep. Ik stond op om naar de wc te gaan en bij het voorbij lopen pakte ik zijn broek op om hem goed te leggen en zijn beurs op tafel te leggen, dat doe ik wel vaker als hij in slaap is gevallen. Maar zijn beurs was erg zwaar en dat verbaasde me. Ik maakte hem open en schrok me dood, er zat een heleboel geld in. Briefjes van vijftig euro, in totaal twaalf stuks. Ik keek naar Wim en weer naar dat geld, ik dacht, ik hoop dat het niet waar is. Ik was kwaad en ongerust, dus heb ik hem wakker geschud. Dat ging ook nog niet zo makkelijk, maar het lukte. ‘Wat is,’ mompelde hij met zijn zatte kop, ‘is het al twaalf uur?’
‘Weet ik niet, bijna, maar hoe kom jij aan zoveel geld? Ga je soms weer gokken?’
Hij schrok, dat zag ik, hij was ook meteen klaarwakker. Hij ging recht zitten keek me aan en zei: ‘Nee, dat heb ik vorige week op zolder gevonden, daar legde ik weleens geld dat ik gewonen had met gokken, ik wilde het naar de bank brengen, maar dat ben ik vergeten.’
‘Wim,’ zei ik kwaad, ‘dit is de grootste kutsmoes die ik ooit gehoord heb. Je gaat dus toch weer gokken, lul dat je bent.’ Toen heb ik me omgedraaid en ben naar boven gelopen. Intussen was het nieuwe jaar begonnen, dat hoorde ik. Ik ben op bed gaan zitten janken. Ik voelde me vreselijk. Nog steeds trouwens. Nieuwjaarsdag is hij de hele dag niet thuis geweest. Waar hij heen was weet ik niet, wel dat hij pas rond een uur of vier thuis was. Hij zei dat hij er spijt van had en vroeg of ik nog kwaad was. ‘Ik beloof je dat ik het nooit meer zal doen.’
Ik heb niks gezegd, geen stom woord. Heb mijn jas gepakt en ben naar mijn werk gegaan. Gelukkig was het druk, zodoende had ik wat afleiding. Maar ik denk er toch aan, de hele tijd. Een ding is zeker, ik kan die man niet meer vertrouwen. Hoe het nu verder moet weet ik nog niet, Daar wil ik nog eens goed over nadenken. Ik had me het begin van het nieuwe jaar wel anders voorgesteld.
