Woensdag 27 Januari.

 

Het is al laat, maar voordat ik naar bed ga wil ik toch nog even in mijn dagboek schrijven. Wim ligt al te slapen, gelukkig maar. Lekker rustig!

Vanmiddag weer bij Ruud geweest!! Ik was op tijd begonnen en had ook boodschappen gedaan omdat ik met hem afgesproken had dat ik zou koken. Dat heb ik ook gedaan, maar vlak voordat ik daarmee begon had ik me omgekleed. Schoonmaken in een leuk kort jurkje gaat niet goed, dus had ik extra kleding meegenomen. Ik had ook mijn best gedaan om iets lekkers op tafel te zetten, Dus toen hij even na zes uur thuiskwam was ik er helemaal klaar voor. Hij begroette me vriendelijk en keek verbaasd: ‘En, heb je een feestje of mis ik iets?’ vroeg hij toen hij net binnen was.

Ik schudde mijn hoofd en lachte: ‘Nee hoezo? ’ zei ik heel onnozel.
Even aarzelde hij, liep door naar de woonkamer en mompelde iets van: ‘Dat dacht ik omdat je anders altijd een lange broek aan hebt.’

‘Ja, klopt, maar nu niet, maar weet je ga lekker in de kamer zitten, het eten is bijna klaar.’

Dat hij gezien had dat ik me opgetut had beviel me wel. Ik had ook de tafel al gedekt en een paar kaarsjes aangestoken.

Ik liep naar de keuken en vroeg of hij meteen wilde eten of dat hij nog even wachten wilde.

‘Laten we maar eerst gaan eten,’ zei hij terwijl hij aan tafel ging zitten.

Tijdens het eten zei hij niet veel, maar toen hij bijna zijn bord leeg had ontdooide hij een beetje. ‘Weet je, ’ begon hij terwijl hij zijn bord aan de kant schoof en zijn stoel een stukje naar achter schoof. ‘Eerlijk gezegd vond ik het fijn dat je er weer bent, niet alleen wat het eten betreft, maar gewoon voor de gezelligheid.’

‘Dank je wel,’ zei ik, ‘ik vind het zelf ook gezellig en ook leuk om voor je te koken,’

Ik dacht even aan zijn vriendin en wilde weten hoe hij zich voelde. ‘Alleen is ook maar alleen, zeker nu je geen relatie meer hebt.’ Ik deed mijn best om medelevend te kijken terwijl ik in stilte hoopte dat hij me mee naar bed zou sleuren.
‘Ik had gehoopt dat het wat zou worden, maar dat is niet zo. Ze was een beetje een klein krengetje, maar goed, het is voorbij. En jij, hoe is het met je man? Gaat het een beetje beter tussen jullie?’

Ik haalde mijn schouders op: ‘Hetzelfde eigenlijk, ik vermoed ook dat hij toch weer gaat gokken, maar zeker weten doe ik het niet. ’
Hij keek me begripvol aan: ‘Dat is niet leuk voor je, het lijkt me vreselijk, jij doet je best om iets bij te verdienen en hij gooit het over de balk.’

‘Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed het,’ zei ik terwijl ik opstond om de tafel af te gaan ruimen. Ruud stond ook op en keek me aan, even dacht ik dat ik hij nog iets wilde zeggen, maar dat deed hij niet. Hij liep naar de bank en plofte daar op neer. ‘Zometeen samen nog een bakkie of moet je weg?’

Ik lachte: ‘Doen we, maar eerst ruim ik de tafel even af.’

Nou, we hebben koffie gedronken, maar dat was het! Ik ben heel verleidelijk gaan zitten, maar het hiep niet! Shit, shit en nogeens shit!

Ik weet het, ik moet geduld hebben! Let’s hope and pray!