Vloeken

Pas geleden was ik in Duitsland om een goede oude bekende, die daar al jaren woont, te treffen. We hadden afgesproken in een leuk gezellig restaurant, om daar iets te gaan eten. Het was heel gezellig. Nadat we het menu hadden uitgezocht en de laatste nieuwtjes hadden uitgewisseld, kwam het gesprek op Nederlanders en hun taalgebruik. Ik weet niet meer wie begon, maar de goede bekende vertelde ons op niet erg subtiele wijze, dat hij vond dat Nederlanders veel vloeken.

Letterlijk zei hij: ‘Als ik naar de Nederlandse televisie kijk, valt me altijd weer opnieuw op dat Nederlanders zo grof in de mond zijn. Mij stoort dat heel erg, vreselijk vind ik dat.’

Oh, ik zweeg en dacht na, zou best kunnen. Waarschijnlijk vind ik het normaal. Een Nederlandse Duitser dus niet. Die komen niet verder dan: ‘’Verdammt noch mal en Scheisse.’’

Tja, en dan ga je opletten, en inderdaad we kunnen er wat van. Ook op tv, vooral in praatprogramma’s, in het begin gaat het nog wel, maar zodra ze zich op hun gemak voelen begint het. Ik wil nu niet zeggen dat ze vloeken als een ketter, maar woorden als: teringzooi, tyfusbende, shit, lul, kutzeik, en nog een heleboel andere die niet in de dikke van Dalen staan vliegen over het beeldscherm, en daar niet alleen, ook in radioprogramma’s. Kijk en let op, in de kroeg, in de supermarkt, ze doen het allemaal, nou ja, bijna dan!

Trouwens Amerikanen kunnen er ook wat van. Als je een Amerikaanse film kijkt, en je gaat de ‘’shits en fucks’’ tellen, tel je helemaal onnozel. Geen beginnen aan.

Ik heb daar over het algemeen niet zo’n moeite mee, want ik vloek zelf als een bouwvakker.

 

Maar… er zijn altijd uitzonderingen.

Zo was ik in 2010 op stap met een boek dat ik geschreven heb. Vol goede moed stapte ik hier in Brunssum een boekenzaak binnen. De eigenaar keek naar de titel en riep zijn vrouw. ‘Kijk,’ zei hij en duwde het boek onder haar neus. ´´Zin in en onzin over peuken en neuken.´´

Ze vonden het grappig en ik mocht ze in consignatie achter laten.

Anders werd het in andere boekwinkels, één spande de kroon.

Vol goede moed stapte ik daar dus ook naar binnen en vertelde mijn verhaal. ‘’Mag ik het boek eens zien,’’ vroeg ze vriendelijk.

Ik haalde een exemplaar uit mijn tas en legde het netjes voor haar neus op de toonbank. Ze keek en ik zag haar van kleur verschieten, eerst rood, toen lijkbleek. Ze keek om zich heen, pakte het boek op en liep ermee weg. Een paar seconden later was ze weer terug, ze was zelfs nog in staat te glimlachen. ‘Ik heb het met mijn bazin besproken en u mág, een exemplaar achterdoor neerleggen.’

Nou,  ik was niet in staat te glimlachen, had er ook geen behoefte aan. MUTS!

Trouwens, ze was niet de enige, ik ben in diverse andere boekenzaken geweest en daar ging het niet anders. Sommigen weigerden onder het mom: ‘’Het past niet in ons systeem.’’

We zijn hier in Nederland heel ruimdenkend, behoorlijk grof in de mond, maar ook heel preuts.

Misschien had ik als titel ‘’Zin in en onzin over nette Duitsers’’ moeten pakken. Heeft niks met roken en seks  te maken, maar hij is wel keurig netjes.

Marian.