Zondag 8 Mei.  

Afgelopen vrijdag belde Ruud, het was nog vroeg, zo rond een uur of negen. Ik was helemaal verbaasd.

“Goede morgen,” begon hij vriendelijk.”Sorry, dat ik zo vroeg bel, maar ik wil je nog bedanken, ik was er erg blij mee.”

“Nou, geen probleem, ” zei ik, “ hoe is het nu, nog steeds alles in orde?”

“Ja, gelukkig wel, maar even iets anders, heb je strakjes tijd om even langs te komen?”

Even aarzelde ik en dacht aan Wim, maar die sliep gelukkig nog.  “Moet ik iets voor je doen?”

“Nou, nee, ik wil even gezellig een kop koffie met je drinken en wat bijkletsen.”

“Goed,” zei ik, “ik ben over een uurtje bij je, tot straks.”

Terwijl ik me douchte vroeg ik me af wat hij wilde, het kon van alles zijn. Maar goed, voordat ik wegging heb ik nog een briefje op tafel gelegd met de mededeling dat ik boodschappen ging doen. Ik was blij dat Wim nog steeds sliep.

Toen ik aanbelde maakte hij meteen de deur open. “Ik zag je al aankomen,” zei hij lachend.

“ kom verder.” Hij liep door naar de kamer en wees naar de bank. “Ga zitten, ik schenk even  de koffie in.”

Ik keek rond en zag dat het er netjes uitzag, zo te zien had hij alles keurig opgeruimd.

“Ik wil, of denk dat ik je het een en ander moet uitleggen,” begon hij nadat hij de koffie had neergezet. Ik keek hem vragend aan, maar zei niks. “Ik ben niet aardig geweest de laatste tijd en dat komt omdat ik problemen heb op mijn werk. Het is een ingewikkeld verhaal waar ik je niet lastig mee wil vallen, maar het komt erop neer, dat ik je niet meer kan betalen. Ik weet het, het is rot voor je, maar het is niet anders.” Hij schoof een beetje heen en weer en keek me schuldbewust aan. “Maar,” ging hij verder, “ik zou het leuk vinden als we elkaar zo nu en dan zien.”

Even dacht ik dat hij me in de maling zat te nemen, maar toen ik zag dat hij het meende wist ik even niet wat ik zeggen moest. Schijnbaar zag hij het aan mijn gezicht, want hij stond op, ging naast me zitten en sloeg een arm om me heen. “ Ik heb je gemist en wil graag met je naar bed, zo simpel is het.”

Ik moest even schakelen, nerveus schoof ik een stukje opzij. “Ik weet het niet, je overvalt me,” zei ik en dacht aan Wim. Maar toen ik Ruud weer aankeek was de verleiding toch te groot.

Ik weet het, ik ben écht niet goed bezig, maar ik ben met hem naar bed geweest! Het was heerlijk. Hij nam er ook de tijd voor!

Hoe ik dat hier met Wim moet oplossen weet ik nog niet, ik weet ook dat ik stom ben, maar ik ben gek op die man. Dat is het hele punt!