AFSCHEID.

Soms moet het, je vraagt er niet om, maar het gebeurt toch. Maar, een ding is zeker, het roept emoties op.

Een van de eerste staat me nog steeds onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. Ik was zes en moest afscheid nemen van mijn moeder. Hoe klein ik was ik vond het vreselijk. Na de dood van mijn vader was ik ook mijn moeder kwijt. Want zo voelt dat, als je iemand naar de laatste rustplaats brengt, je vraagt er niet om, maar het moet. Het is definitief.

Zo zijn er meer vormen van afscheid nemen. Als klein kind wordt je er al mee geconfronteerd. De eerst dag dat je naar de crèche gaat moet je afscheid nemen van je ouders. Ook al is het maar voor heel even, je vindt het vreselijk en huilt dikke tranen. Maar na een poosje raak je er aan gewend en doet het minder pijn. Je leert ermee om te gaan. Net zoals vrienden die je jarenlang hebt. Ze verdwijnen uit je leven, soms zonder afscheid te nemen, soms niet.
Mensen die uit elkaar gaan doen dat ook. Ze nemen afscheid van elkaar en de dingen die ze samen gedeeld hebben, lief en leed.

Toch zijn er momenten die niet voor altijd zijn.
Als je partner door omstandigheden een tijdje weg moet, moet je afscheid nemen, ook al is het maar voor een korte periode, Je brengt hem/haar naar het vliegveld en neemt afscheid.

Maar, je houd contact, mailen, bellen, sms’en appen, keuzes genoeg.
Als je op vakantie gaat neem je ook afscheid, ook al is het maar voor heel even.
Afscheid nemen van spullen die je kwijt bent is niet leuk.
Je verliest je portemonnee mét alles wat erin zit, creditcards, geld, foto’s en nog veel meer. Je bent de wanhoop nabij en hoopt dat er een wonder gebeurt en je alles eerlijk terug krijgt.
Afscheid nemen van je oude fiets doe je met liefde, zeker als je een nieuwe krijgt.
Afscheid nemen van de auto die je net gekocht hebt doet zeer, zeker als hij gejat is en jij zo stom was om de papieren erin te laten zitten.

Afscheid nemen van spullen die je partner mooi vindt en jij niet, is niet moeilijk. Je wacht het goede moment af en gooit ze weg.

Afscheid nemen van buren waar je jarenlang naast hebt gewoond is niet leuk, zeker als het goede buren waren.

Afscheid nemen van buren die jarenlang hun hond voor jouw voordeur hebben laten schijten zonder het op te ruimen is wel leuk, dat doe je met liefde.

Afscheid nemen van een drol die je in de pot hebt gedeponeerd hoef je niet te doen.

Net zoals de belastingaanslag die je ‘per ongeluk’ hebt weggegooid. Daar krijg je wel weer een nieuwe voor terug.

Van vieze zakdoeken hoef je ook geen afscheid van te nemen.
Van vuile onderbroeken ook niet, die gooi je in de was.

Maar, als ik zo om me heen kijk, denk ik dat, als iemand zijn mobiele telefoon kwijt is, dat dat het ergste afscheid is. Nog erger dan de partner!