RECLAME

Je wordt er letterlijk mee doodgegooid, op tv, in kranten, folders die je in de brievenbus vindt, noem maar op. De folders gooi je in de prullenbak en op tv zap je snel verder.

Sommigen zijn leuk, die vergeet je ook niet. Een van de leukste die ik me nog goed kan herinneren is van het afwasmiddel  dubro. Acteur Jon van Eerd laat  zijn bril in het afwaswater laat vallen en krijgt de schrik van zijn leven als hij zijn vriendin ineens goed en duidelijk kan zien, nadat hij zijn bril weer heeft opgezet. Zijn gezichtsuitdrukking is geweldig. En dan die andere reclames, ook van Achmea (even Apeldoorn bellen). Ze zijn leuk en altijd vol humor.

Maar het gros is vervelend en langdradig. Jaren geleden toen op de Nederlandse tv nog geen reclame werd uitgezonden, was op de Duitse zenders wel al reclame. Ik heb zoveel reclame over Dash zien voorbij vliegen dat ik uit protest die zeeppoeder nooit gekocht heb.

Een andere vorm van reclame is de mond op mond reclame en dat is de beste. Je vindt of koopt iets wat je helemaal geweldig vindt en vertelt dat verder. Sommige producten hebben geen reclame nodig, die vliegen als zoete broodjes over de toonbank. De Dasty van de Wibra is daar een goed voorbeeld van,  iedereen koopt het omdat het supergoed spul is én ook spotgoedkoop.

Reclame voor jezelf maken wordt ook vaak gedaan. Op datingsites zie je dat vaak. Ze prijzen zichzelf de hemel in, in de hoop dat iemand erin trapt. Ze zijn allemaal mooi, lief en geweldig. Niemand die het in zijn hoofd haalt om eraan toe te voegen dat ze ook mindere kwaliteiten hebben. Lijkt me ook logisch. Kijk, als iemand op zoek is naar een nieuwe liefde gaat hij of zij niet vertellen dat hij ochtendhumeur  en zweetvoeten heeft. Dat houden ze nog even geheim. Daar komen ze vroeg of laat vanzelf wel achter.

Als je je partner kwijt wilt moet je dat ook niet vermelden. Dan zet je een advertentie op marktplaats. Gratis af te halen, lieve mooie, geweldige vrouw/ man, zo goed als nieuw, slechts een keer gebruikt!

Jaren geleden, toen er nog geen internet bestond moesten mensen die op zoek waren naar een nieuwe partner een advertentie in de krant plaatsen. Een andere keus was er nauwelijks. Ik heb er ooit een gelezen die begon met: JONGE MAN 55 PLUS ZOEKT LANGS DEZE WEG…  Dan hoef je niet verder te lezen, ook niet te reageren, want je weet bij voorbaat al dat hij liegt.

Hier moest ik aan denken toen we pas geleden te zien en te horen kregen dat de reclameman van Albert Heijn ons gaat verlaten. Hij heeft het druk met andere zaken. De een vindt het jammer, de ander boeit het niet. Ik heb hier over nagedacht, ook wat ik zou doen als ik een nieuwe zou mogen uitzoeken.

Ik zou om te beginnen geen medewerker nemen maar een klant. Zo’n kakmadame bijvoorbeeld die met haar dure handtas door de winkel flaneert en ons vertelt dat ze uit is op koopjes omdat ze het geld dat ze dan uitspaart kan weggeven aan arme kinderen in Afrika.

Of zo’n boerentrien die door weer en wind van héél ver weg komt aanfietsen om bij Appie in te kopen omdat ze biologische producten op tafel wilt zetten. Lijkt mij leuk, maar ik denk niet dat Appie op mijn mening zit te wachten.

Reclame, het kan leuk zijn, maar ook heel erg vervelend.

 

Marian.