MANNEN

Ze zijn er in alle soorten, dikke, dunne, mooie, lelijke, slimme en domme. Maar ze zijn er en we kunnen niet zonder. De vrouwen bedoel ik dan, op enkele uitzonderingen na: nonnen  en lesbische vrouwen. Die beweren geen man nodig te hebben, maar dat klopt niet, zelfs zo’n vrouw heeft weleens een man nodig, een tuinman of een klusjesman. Vuilnismannen hebben we ook nodig, niet voor de fun, maar om de rotzooi weg te krijgen. Net zoals ramenwassers, die zijn niet bang om hoog op een ladder te gaan staan. Die doen dat gewoon.

Zoals de meesten nu wel weten leef ik in een mannenwereld, dat komt door het werk dat mijn man doet. En daarbij heb ik ook nogeens drie zonen. Maar… ik heb ook schoondochters, een woont  in Amerika, de ander dichtbij en daar ben ik héél blij mee. Op de een of andere manier communiceer je anders met een vrouw. Wij hebben weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen.

Met mijn man gaat dat anders. Hij denkt en handelt anders. Een voorbeeld: in mijn keuken ligt een schrijfblokje, dat gebruik ik als boodschappen briefje. Als er iets gekocht moet worden schrijven wij dat op. Ik maak dan afkortingen, als het broodbeleg op is, noteer ik dat als volgt: Br. beleg, mijn man niet, die schrijft dat voluit. Boterhammenvlees, of koffiemelk. Ik schrijf dan K. melk. Maar dat is ook logisch, want ik doe zelf de boodschappen. Een hele enkele keer gaat mijn man mee. Dat vindt hij gezellig, nou ik houd ook van gezellige dingen, maar niet van boodschappen doen. Dat is voor mij noodzakelijk, meer niet. Als hij meegaat loopt hij op zijn ooie dooie door de supermarkt. Alle vakken bekijkt hij en slaat er geen over, ja een, het vak waar het maandverband en de tampons liggen, dat slaat hij over. Het meest interessante vak vind hij vleeswaren, koekjes en groenten. Goed, tegen de tijd dat hij is uitgekeken, sta ik al héél lang in de buurt van de kassa, maar…het was gezellig!

Wat mannen ook anders doen is strijken. Mijn jongste zoon heeft toen hij op zichzelf ging wonen strijkles gehad, van mij, en dan heb ik het met name over overhemden. Op de een of andere manier is het kwartje niet goed gevallen want hij doet het nog steeds niet zoals ik hem dat geleerd heb.

Zo gaat dat met meer dingen: naaien, gewoon een knoop aannaaien, dat zal geen man doen, dat mogen wij vrouwen doen, want dat is vrouwenwerk.

Koken is ook zoiets, als mijn man gaat koken ( en dat kan hij dus héél erg goed) maakt hij daar een feestje van. Als ik een ui moet snijden pak ik een klein mesje en een klein plankje, hij niet, nee, een grote plank en een groot mes. Ik vind dat onhandig en lastig, zie er ook het nut niet van in omdat het meer werk is met schoonmaken.

Naar het toilet gaan is ook iets dat ik anders doe, als ik moet poepen ben ik in no time klaar, mijn  man niet. Die neemt daar de tijd voor, gezellig de krant lezen tijdens het schijten.

Mijn zoon vindt dat doodnormaal en daar zit het verschil. Mannen onder elkaar begrijpen elkaar beter, ze leven in een mannenwereld. Maar als ze ziek zijn, zijn ze toch wel weer blij dat ze ons hebben. Wij verzorgen en vertroetelen ze en dat wordt dan wel weer gewaardeerd. Wat de seks betreft is dat weer anders. Goed, er zijn mannen die geen vrouw nodig hebben, maar het gros gelukkig wel.

Goed beschouwd kunnen we niet zonder ze. Tenminste ik niet. Als ik vast zit met mijn computer omdat ik iets niet snap helpt mijn jongste zoon me, mijn oudste verzorgt mijn website. Als er een klusje is dat lastig is huur ik een van de mannen in die hier werken omdat mijn man het druk heeft met zijn zaak. Maar hij doet weer andere dingen voor én met me. Kijk dat waardeer ik, daarom zorg ik ervoor dat er eten op tafel komt te staan dat hij lekker vind. Want de liefde van de man gaat door de maag, toch?

Ze zijn totaal anders, maar wel onmisbaar, onze mannen!

 

WORDT VERVOLGD.