KLAGEN.

We klagen wat af op een dag. Daar moest ik een poosje geleden aan denken toen het ineens zo vreselijk warm werd. Eerst was het te koud en vooral te nat, dus riepen we met z’n allen, ‘waar blijft de zomer?’ Sommigen hebben zelfs gebeden zoals we dat vroeger hebben geleerd: ‘Onze lieve Heertje, geef mooi weertje, geef een mooie dag. Dat het zonnetje schijnen mag.’

Nou, een ding is zeker, Hij heeft de gebeden verhoord, en hoe! Dat was dus ook niet goed, maar wel een reden om te klagen en dat doen we veel en vaak.

Waar klagen we nog meer over?

Geld, bijvoorbeeld. We hebben niet genoeg, en moeten teveel belasting betalen. Mensen die veel geld hebben en dus eigenlijk geen geldzorgen hebben klagen ook over het feit dat ze teveel belasting moeten betalen. Maar ik zou zo met ze willen ruilen, want als je rijk bent heb je niks te klagen.

Over buren hoor je ook vaak van die verhalen. Zodra het mooi wordt begint het al. De tuinen grenzen aan elkaar en ieder doet zijn eigen dingetje. Kinderen spelen in de tuin en de bal vliegt de tuin in van de buren. Een keer kan gebeuren, is ook niet erg, maar geen tien keer achter elkaar, dan wordt de buurmam behoorlijk pissig en dreigt met  alles wat hem op dat moment invalt. Dus, heb je de hele zomer last van elkaar. Barbecueën is ook zoiets, de een vindt het prima en schuift gezellig aan, de ander klaagt over de stank.

En wat dacht je van huisdieren?  Daar kunnen mensen zich dus ook aan ergeren. Honden die de hele dag in de tuin zitten te blaffen, katten die in jouw tuin schijten en tussen de bloemperken pissen. ‘Houdt dat beest binnen of ik draai hem zijn nek om,’ roepen ze dan kwaad. Dus: omwille van de vrede houdt jij je huisdier binnen, ook als het snikheet is, want je wilt geen kwade buren.

Vrouwen klagen ook heel vaak, over kleding bijvoorbeeld. Ze hebben ‘niks’ om aan te trekken of geen geld om iets nieuws te kopen. Over mannen klagen ze ook. Dat ze te weinig thuis zijn, óf te veel, of de hele avond met de afstandsbediening op de bank hangen. Dat ze eigenlijk  het gras moeten gaan maaien en dat dan niet doen omdat geen zin  hebben om het te  doen: ‘Ik doe dat wel, maar niet nu, houdt op met zeuren en ga ergens anders zitten klagen,’ zeggen ze dan kwaad.

Zelf klagen ze ook: over hun baas,  over hun collega’s en over de politiek.  Dat het lamlullen zijn en niks goed doen. Zelf doen ze alles goed, weten alles beter,  werken zich helemaal uit de naad en worden niet gewaardeerd, door niemand niet.

Seks: mannen en vrouwen klagen daar vaak over, maar altijd onder elkaar. Tenminste dat denk ik. Mannen willen altijd- zeggen veel vrouwen- maar dat is natuurlijk niet het geval. Als ze liggen te snurken moet je ze daar niet voor wakker maken. Ook niet als ze naar een spannende voetbalwedstrijd zitten te kijken. Soms maken vrouwen daar misbruik van omdat ze vindt dat hij het te vaak wil doen. Dan komen ze uit schuldgevoel op zo’n tijdstip aan om later te zeggen: ‘Ja, jij wilt ook nooit, dus!’

Eten is ook zo’n onderwerp. Vrouwen maken in de regel het eten klaar en bepalen dus ook wat er gegeten wordt. Als ze iets op tafel zet dat hij niet lekker vindt klaagt hij, als het niet goed is klaar gemaakt ook.  ‘We eten altijd hetzelfde,’ begint hij, ‘ zet eens iets anders op tafel.’

Tja, dan begint zij te klagen. ‘Als het je niet bevalt ga je maar ergens anders eten, of waarom kook je zelf niet.’

Tot slot een klaagonderwerp waar we ook massaal over praten is: lijnen. Veel, héél veel mensen klagen over hun figuur. En altijd zijn ze te dik, moeten ze nodig afvallen en  stellen het uit omdat ze van lekker eten houden, het leven te kort is en je genieten moet.

Daar klagen mensen dus nooit over, iedereen weet hoe hij dat moet doen: GENIETEN VAN HET LEVEN!

Dus? Minder klagen en meer genieten.

 

Marian.