Zodra we dat woord horen of lezen letten we op, want het spaart geld uit. Tenminste dat denken we. Want als het geld uitspaart kopen we het, ook al hebben we het niet nodig. Veel mensen doen dat, ze slaan massaal in, want…het was in de aanbieding!!
Nog maar een paar dagen en dan is het zover. Ik heb al alles goed voorbereid, nog een paar boodschappen doen en dan kan het feest beginnen. Nou, feest is het voor mij niet, maar ik zal er toch doorheen moeten.
Een hond heeft een baas, een kat niet, die heeft personeel. Een wijsheid die ik niet zelf bedacht heb, maar het klopt wel. Een kat doet precies wat hij/zij zelf wilt. Onze kat dus ook.
Gisteren was ik weer bij Joris en terwijl we koffie zaten te drinken ben ik toch over de feestdagen begonnen. Dat kwam goed uit omdat hij geen kerstboom had staan en ook niks versierd had. ‘En,’ zei ik, ‘zo te zien ga je echt niks doen met de feestdagen, of toch?’
Of we nu goede of slechte zin hebben maakt niks uit, maar het heeft wel met ons humeur te maken.
Ik heb afgelopen donderdag aan Joris gevraagd wat hij met de feestdagen gaat doen. Ik wilde het gewoon weten, het zat me dwars. Ik vond het ook vervelend om het te vragen, maar nu heb ik het gedaan. Hij krijgt geen bezoek. Zijn kinderen komen niet, wel had een van hen geopperd dat hij naar haar zou komen, maar dat wil hij niet. “Ik blijf thuis, ik vermaak me wel,” zei hij. Ik had het eerst thuis met Wim besproken. “Ik vind het zielig dat die man met die dagen alleen thuis zit, misschien kunnen we hem vragen of hij zin heeft om naar ons te komen,” zei ik. Wim keek even verbaasd, maar hij vond het goed. “Als jij het graag wilt moet je die man maar uitnodigen.”
Afgelopen zondag gewoon gewerkt, het was rustig en dat is ook logisch rond deze tijd van het jaar. Dus ik zat lekker relaxt een boekje te lezen toen er een man naar binnen kwam, ik schatte hem een jaar of vijftig, niet veel ouder. Hij liep niet naar de wc, maar bleef vlakbij de deur staan. Ik knikte vriendelijk naar hem, maar hij reageerde niet. Hij bleef gewoon staan waar hij stond.
Soms krijg ik weleens het gevoel dat ik vreselijk loop te zeuren, zeker als ik dan het antwoord krijg: ‘Dat heb je al gevraagd, ik zal zorgen dat het in orde komt.’
Afgelopen donderdag was ik weer bij Joris en natuurlijk wilde hij weten of ik nog iets leuks had meegemaakt. Ik vertelde hem het hele verhaal van die homo en dat vond hij geweldig. Vooral dat zijn baas hem uitgenodigd had. Hij lag helemaal dubbel en vond het jammer dat hij er niet bij was geweest. Iets dat ik me heel goed kan voorstellen.
Bijna iedereen heeft ze, ik ook, ik heb drie zonen, drie hele lieve kleinkinderen en drie schoondochters, die kreeg ik er gratis bij. Leuk en gezellig.
