Auteur: Marian Janssen

Ik heb erover nagedacht en denk dat een mens zo ongeveer de helft van zijn leven besteed aan wachten. Het begint al voordat je geboren bent. Je ouders zijn in blijde verwachting en wachten totdat jij ter wereld komt.

Dan begint voor jou het leven en wachten, want hoe kleiner en jonger je bent hoe afhankelijker je bent. Je wacht op alles, want zelf kan je nog niks. Als je goede ouders hebt duurt het wachten nooit lang, andersom wel. Je wacht tot je een schone luier en eten krijgt en zij wachten weer op jouw eerste lachje.

“WACHTEN.” verder lezen

Net als mannen zijn ze er ook in alle soorten, mooie, lelijke, kleine, dikke en dunne.  Maar dat is het uiterlijk. Mooie hebben het altijd gemakkelijk, zeker als ze wat willen bereiken. En dan denk ik niet alleen aan hun carrière, maar ook aan andere dingen. Een mooie vrouw is zich daarvan bewust en buit dat uit, niet allemaal, maar veel wel. Met een lief glimlachje krijgt ze alles voor elkaar, bijna alles.

“VROUWEN.” verder lezen

Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik hier over schreef, maar vergeten ben ik het niet. Mijn lieve schat al helemaal niet, want een keer in de zoveel tijd begint hij erover. Zo in de trant van ‘Je hoort écht niet goed.’ Dus toen we tijdens een van onze familie uitstapjes gezellig  op een terrasje zaten kwam als vanzelf het onderwerp weer eens ter sprake. Ik zweeg en deed net alsof ik écht doof was, maar toen ik een poosje later met mijn schoon-en- kleindochter alleen was begon ik er over. Vrouwen onder elkaar gesprekken. Mijn kleindochter gaf me een briljant advies. ‘Weet je,’ sprak ze wijs, ‘je moet het laten testen, als je niet doof bent kan je het bewijzen en ben je van het gezeur af.’

Nou, ik vond het een geweldig goed voorstel. ( Echt een slimme meid, precies haar oma!)

“VERVOLG DOOF.” verder lezen

Iedereen kan er wel over meepraten, ik ook, en ik word al moe als ik er aan denk.

Als je van klein naar groot gaat is dat prettig, andersom niet, dan ben je genoodzaakt een heleboel spullen weg te gooien. Ruim van te voren begin je al met uitzoeken. De zolder-als je die hebt- is als eerste aan de beurt. Kerstspullen staan meestal al in dozen, dus die kan je zo laten staan. Maar er zijn ook andere spullen die je verzameld hebt. Speelgoed van je kinderen, dat moet bewaard blijven. Oude kleding kan weg, net zoals tijdschriften. Ja, ik ken mensen die die bewaren. Waarom? Nou, ‘gewoon,’zeggen ze dan, ‘voor als ik eens ziek ben of me verveel, of zo.’ Nou, die dingen blijven daar liggen tot Sint Jutemus of, tot je gaat verhuizen. Dan kunnen ze weg, je gooit ze bij het oud papier en gaat verder. Een tv die het nog doet, maar hopeloos uit de tijd is: weg met dat ding. Zo ga je verder, stap voor stap.

“VERHUIZEN.” verder lezen

Heel lang geleden woonde ik samen met mijn twee zonen, hond, papegaai, beo en poes in een leuk rijtjeshuis toen ik op een dag nieuwe buren kreeg. Het was een jong stel dat regelrecht uit Den Haag kwam en net als ik, hadden ook zij huisdieren, twee papegaaien en een hond. Hun hond kon het al snel heel goed met mijn hond vinden, het werden dikke maatjes. Het was ook makkelijk want als er iets was pasten we op elkaars dieren.

“HUISDIEREN.” verder lezen