Geplaatst op

BEROEP OF ROEPING?

Het woord beroep wordt volgens mij bijna niet meer gebruikt. Meestal zeggen we werk of baan of zoiets, maar beroep doet vaak aan andere dingen denken. Zoals ergens een beroep op doen. Vroeger werd dat wel gebruikt. Tenminste in mijn jeugd. Als een meisje een jongen thuis wilde voorstellen wilden de ouders eerst weten óf hij katholiek was én wat voor beroep hij uitoefende. Dat was belangrijk, ook wat zijn vader deed. Nu ben je blij als je werk hebt, ook al is het niet dat, wat je graag zou willen doen.

Je hebt ze in alle varianten: leuke, vieze, noodzakelijke en nog veel meer.

“BEROEP OF ROEPING?” verder lezen

Geplaatst op

Woensdag 11 februari

Toen ik thuis kwam heb ik heel lang nagedacht over die vrouw. Eigenlijk is het best zielig, ook voor die man. Wim zag aan mijn gezicht dat er iets was, hij vroeg ook of er iets gebeurd was, maar ik heb hem niks verteld. Want als ik het toch doe, krijg ik toch commentaar. Zo in de trant van “Ik snap niet dat je daar nog blijft, of zoiets.” Jeroen wilde ik het wel vertellen, maar hij was een beertje verdrietig. Dat meisje dat hij leuk vindt heeft al een vriend. Dat vertelde hij me maandag toen we gezellig koffie zaten te drinken. Hij had haar tijdens het werken een beetje uitgehoord en zo was hij dat te weten gekomen. Hij vindt het niet leuk en was ook niet aanspreekbaar. Daarom heb ik niks verteld, ook niet wat me afgelopen zondag is gebeurd. Dat vertel ik al helemaal niet. Ik schaam me nu nog.

“Woensdag 11 februari” verder lezen

Geplaatst op

TELEVISIE

kijken doen we allemaal denk ik zo. Meestal begin je met het journaal, zodra dat afgelopen is zoek je iets uit waarvan je hoopt en denkt dat het ‘leuk’ is. En…dat doe je samen met je partner, als je er een hebt, zo niet  in je uppie.  Tja, dan begint het, waar wil jij naar kijken?

Programma’s genoeg, dat is het punt niet. Maar…het gros is in een woord vreselijk. Rijp om te deleten.

Ik heb er over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat er héél veel foute programma’s zijn.

Met stip op een:

“TELEVISIE” verder lezen

Geplaatst op

Zaterdag 7 Februari.

Jeroen heeft me een geheim verteld. Niemand mag het weten, en zeker Wim niet. Bij hem in de winkel is een nieuw meisje komen werken en hij vindt haar leuk. Hoe ze heet weet ik niet, maar wel dat ze studeert en bij de Jumbo werkt om wat bij te verdienen. Hij is haar baas, niet echt, maar hij moet haar inwerken en alles leren. Daarom vindt hij het ook zo moeilijk om haar mee uit te vragen. Ik heb hem gezegd dat hij daar nog even mee moet wachten en kijken of zij hem ook leuk vindt en uitvissen of ze niet al een vriend heeft. Hij zei dat hij dat zou doen. “Maar ik wacht niet te lang, ik vind haar vreselijk leuk.”

Ik ben benieuwd hoe het afloopt.

“Zaterdag 7 Februari.” verder lezen

Geplaatst op

NIEUWSGIERIG!!!

Sinds kort heb ik internet op mijn telefoon,en daar ben ik heel blij mee. Dat ik dat nu pas heb ligt niet aan mij, maar aan het abonnement dat ik had. Nou, ik moet zeggen er ging een wereld voor me open. Natuurlijk kon ik wel Internetten, maar alleen op mijn laptop. Dat ik dat nu op mijn telefoon kan is super relaxt. Nu kan ik makkelijker en sneller alles wat ik weten en zien wil bekijken. Controleren, hoewel echt controleren is het niet, het is meer mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Want nieuwsgierig ben ik, echt vreselijk. Mijn mailbox controleer ik echt wel een paar keer per dag. Ik ben altijd bang dat ik iets mis, mijn banksaldo controleer ik ook elke dag, ook als ik weet dat er ‘niets’ gebeurd is.

“NIEUWSGIERIG!!!” verder lezen

Geplaatst op

Maandag 2 Februari.

Nou, afgelopen zaterdag heb ik écht iets heel geks meegemaakt. Het was nog vrij vroeg, ik denk even na achten toen ineens een man naar binnen kwam lopen. Hij viel me op omdat hij raar liep. In eerste instantie dacht ik dat hem iets mankeerde, maar toen ik beter keek zag ik dat hij zijn billen had samen geknepen en waarschijnlijk hoge nood had. Goed, hij liep de wc binnen en even later hoorde ik hem in zichzelf vloeken. “Godver, de godver…”  Ik moest inwendig lachen en dacht hier is vast iets misgegaan. Nou ik wachte vol spanning op wat komen ging. Maar hij bleef daar zitten, hij kwam niet naar buiten.

“Maandag 2 Februari.” verder lezen

Geplaatst op

VERVOLG MANNEN.

Er zijn ook mannen die anders zijn dan de ‘gewone doorsnee’ man. Foute en domme mannen. Types die op facebook niet hun face laten zien, maar hun geslachtsdeel. Maar, daar is facebook niet voor. Daar zet je alles op wat je wilt delen met je vrienden, je lul moet je daar niet op laten zien, hoef je ook niet te delen, die kan je gewoon in je broek laten zitten, achter de dichte ritssluiting!

Er zijn ook mannen die denken dat ze slim zijn en zich anders voordoen dan dat ze zijn en een dubbelleven leiden.  Zoals Wouter, de hoofdpersonage uit mijn nieuwe roman.

Hier alvast een klein voorproefje.

“VERVOLG MANNEN.” verder lezen

Geplaatst op

Maandag 26 Januari.

Het gesprek met Jeroen had me echt aan het denken gezet. Ik vond het best een goed idee. Had er ook over nagedacht hoe ik het ’t beste kon doen.  De vragen die ik wilde stellen had ik goed in mijn hoofd geprent. Ik had er echt zin in.

De eerste die afgelopen zaterdag naar binnen kwam was een man, ik schatte hem ergens rond de zestig. Hij knikte vriendelijk en ging naar het toilet, ik wachtte geduldig en toen hij zijn handen ging wassen vroeg ik: ‘En hebt u het naar uw zin?’

“Maandag 26 Januari.” verder lezen

Geplaatst op

MANNEN

Ze zijn er in alle soorten, dikke, dunne, mooie, lelijke, slimme en domme. Maar ze zijn er en we kunnen niet zonder. De vrouwen bedoel ik dan, op enkele uitzonderingen na: nonnen  en lesbische vrouwen. Die beweren geen man nodig te hebben, maar dat klopt niet, zelfs zo’n vrouw heeft weleens een man nodig, een tuinman of een klusjesman. Vuilnismannen hebben we ook nodig, niet voor de fun, maar om de rotzooi weg te krijgen. Net zoals ramenwassers, die zijn niet bang om hoog op een ladder te gaan staan. Die doen dat gewoon.

“MANNEN” verder lezen

Geplaatst op

Dinsdag 20 Januari.

Ik begin langzaam te wennen, afgelopen weekend was het tamelijk rustig, op een klein incident na.
Het was zondag zo rond een uur of tien toen er iemand naar binnen kwam. Ik keek en zag meteen dat het een raar persoon was. In eerste instantie vroeg ik me dus ook af of het een man of een vrouw was. Dat was moeilijk te zien omdat hij/zij veel weg had van beide. Daarom noem ik hem/haar een het. Het had veel te grote voeten voor een vrouw en was ook erg grof gebouwd en lang.

“Dinsdag 20 Januari.” verder lezen