Afgelopen dinsdag was ik net thuis van mijn werk bij Joris toen ik mijn mobiele telefoon hoorde overgaan. Omdat ik normaal gesproken die telefoon niet veel gebruik én nieuwsgierig ben keek ik wie er belde. Ik zag enkel een nummer, meer niet, maar nam toch op. Het was Ruud, mijn oude baas. Ik schrok toen ik zijn stem hoorde.
Zaterdag 2 Januari
Nou, het nieuwe jaar is begonnen en vandaag weer werken. Oud en nieuw thuis gevierd, samen met Wim! Jeroen wilde nog hierheen komen, maar ik wist dat hij bij vrienden was uitgenodigd, dus heb ik hem gezegd dat hij daar maar heen moest gaan. ‘Bij ons is niet veel te beleven, wij zijn maar met ons tweetjes en je vader kennende ligt hij de halve avond te maffen, dus voel je niet schuldig.’ Hij lachte, gaf me een knuffel en wenste me veel plezier. “Zaterdag 2 Januari” verder lezen
Woensdag 30 December.
De kerstdagen zijn me reuze meegevallen. Het was best gezellig, Wim had zelfs een cadeautje voor me en dat vond ik lief. Het was een tegoedbon van onze kapper. Nou, ik heb hem bedankt en zijn lievelingsgerecht op tafel gezet, konijn in het zuur, daar is hij dol op. Ik niet, Jeroen ook niet, daarom had ik voor ons twee biefstuk gekocht. Dat vinden we alle twee heerlijk. Dat was eerste kerstdag, de dag erna moest ik werken, wel jammer, maar dat hoort erbij. Het was ook druk, ook logisch want veel mensen gaan tweede kerstdag uit eten.
Dinsdag 22 December.
Nog maar een paar dagen en dan is het zover. Ik heb al alles goed voorbereid, nog een paar boodschappen doen en dan kan het feest beginnen. Nou, feest is het voor mij niet, maar ik zal er toch doorheen moeten.
Woensdag 16 December.
Gisteren was ik weer bij Joris en terwijl we koffie zaten te drinken ben ik toch over de feestdagen begonnen. Dat kwam goed uit omdat hij geen kerstboom had staan en ook niks versierd had. ‘En,’ zei ik, ‘zo te zien ga je echt niks doen met de feestdagen, of toch?’
Zaterdag 12 December.
Ik heb afgelopen donderdag aan Joris gevraagd wat hij met de feestdagen gaat doen. Ik wilde het gewoon weten, het zat me dwars. Ik vond het ook vervelend om het te vragen, maar nu heb ik het gedaan. Hij krijgt geen bezoek. Zijn kinderen komen niet, wel had een van hen geopperd dat hij naar haar zou komen, maar dat wil hij niet. “Ik blijf thuis, ik vermaak me wel,” zei hij. Ik had het eerst thuis met Wim besproken. “Ik vind het zielig dat die man met die dagen alleen thuis zit, misschien kunnen we hem vragen of hij zin heeft om naar ons te komen,” zei ik. Wim keek even verbaasd, maar hij vond het goed. “Als jij het graag wilt moet je die man maar uitnodigen.”
Dinsdag 8 December.
Afgelopen zondag gewoon gewerkt, het was rustig en dat is ook logisch rond deze tijd van het jaar. Dus ik zat lekker relaxt een boekje te lezen toen er een man naar binnen kwam, ik schatte hem een jaar of vijftig, niet veel ouder. Hij liep niet naar de wc, maar bleef vlakbij de deur staan. Ik knikte vriendelijk naar hem, maar hij reageerde niet. Hij bleef gewoon staan waar hij stond.
Zaterdag 5 December.
Afgelopen donderdag was ik weer bij Joris en natuurlijk wilde hij weten of ik nog iets leuks had meegemaakt. Ik vertelde hem het hele verhaal van die homo en dat vond hij geweldig. Vooral dat zijn baas hem uitgenodigd had. Hij lag helemaal dubbel en vond het jammer dat hij er niet bij was geweest. Iets dat ik me heel goed kan voorstellen.
Woensdag 2 December.
Gisteren was er een speciale avond, dus moest ik werken. Eerlijk gezegd was ik niet blij, maar ik kwam er niet onderuit. Het was een bedrijfsfeest en het was ook erg druk. Dat merkte ik omdat het bij mij ook druk was. Wat me opviel was dat er veel mannen bij waren, maar, zo rond een uur of negen kwam er een man naar binnen die er nogal apart uitzag. Héél apart! Hij droeg een hele strakke jeans, een fel gekleurd shirt en had een handtas bij zich, een damestas die hij over zijn schouder had hangen. Hij liep niet naar de wc, maar naar de spiegel en bekeek zichzelf een hele poos. Ik ging op mijn gemak zitten en wachtte af op wat komen ging. Hij maakte zijn tas open en haalde daar een grote toilettas uit. En, ja hoor, hij keek naar me en lachte vriendelijk. ‘Ik heb uw hulp nodig, tenminste als u me wilt helpen,’ begon hij.
Zaterdag 28 November.
Gisteravond weer gewoon gewerkt, het was erg rustig en dat was wel prettig, ik had een boek meegenomen, breien had ik even geen zin in. Vind ik ook raar, maar goed even na acht uur kwam er een man naar binnen. Ik schatte hem zo rond de tachtig. Hij begroette me en liep richting wc, maar vlak voor de deur draaide hij zich om en liep naar me toe.