Aan alles komt een einde, zeggen ze, maar niet altijd. Er zijn dingen waarvan je denkt of hoopt dat er ooit een einde aan komt. Ik had dat vroeger in de kerk als de pastoor stond te preken, of de juffrouw op school iets stond uit te leggen dat me totaal niet boeide.
Als je moe bent ga je slapen, tenminste als het kan. Op je werk kan je dat beter niet doen, misschien in de middagpauze, maar dat gaat niet altijd. Je moet wachten tot je klaar bent en naar huis kan gaan. Daar kan je dat wel doen, maar vaak is de vermoeidheid dan verdwenen. Hoewel die wel weer terugkomt. Als je klaar met eten bent en gezellig op de bank zit, hangt of ligt. Zeker als er een of ander fout programma op is waar je partner zo nodig naar wilt kijken.
Sommige mensen zijn daar heel goed in. Niet dat ze zich op de voorgrond willen plaatsen, maar ze willen iets duidelijk maken.
Als je iets kwijt wilt gooi je het in de prullenbak, tenminste nette mensen. En dan ga ik er vanuit dat je die ook hebt. Zo niet, is er altijd wel een andere oplossing. De container die buiten staat, niet erg handig, maar wel gebruikbaar. Wat ook kan, is iets op straat gooien. Vroeger deden mensen dat, nu ook nog, maar minder. We zijn ervan bewust dat we milieuvriendelijk moeten zijn. En dat is goed, ook lastig. Als je een papiertje op straat gooit en iemand ziet dat, loop je her risico dat je commentaar krijgt. Dus stop je het netjes in je jaszak en gooit het thuis in de prullenbak.
Afgelopen dagen was het niet erg druk op mijn werk en dat was wel prettig. Heb zitten lezen in een leuk boek dat ik nog had. Voor een poos terug had ik het zien liggen bij Albert Heijn. Daar liggen sinds kort boeken die je mee kan nemen en dat is wel leuk.
Heel veel dingen zijn dat, heel veel. Vaak doe je iets zonder dat je er over nadenkt. Je noemt het automatisme. Alleen moet je wel oppassen dat je niet in de fout gaat.
Misschien overdrijf ik, maar ik vind mezelf écht zielig. Goed, Cees en Marian zorgen heel goed voor me, daar kan ik niks over zeggen. Als ik op de bank wil liggen hoef ik maar heel even te miauwen en een van hen komt naar me toe om me te helpen. Ook eten krijg ik genoeg. Ik krijg heel vaak lekkere hapjes, worst of iets anders. Cees geeft me die altijd. “Loetepetoetje wil jij een stukje worst?” Nou, voordat ik het weet ligt het al op mijn bordje, héérlijk.
Een mens is nooit te oud om te leren. Die uitdrukking hoor je vaker. En, eerlijk gezegd klopt dat ook. Kleine kinderen leren veel spelenderwijs. Lopen, rennen, fietsen en nog veel meer.
Soms verwacht ik een klein wonder, zoals vanochtend. Het was nog vroeg en ik wist dat ik een nieuwe column wilde gaan schrijven, maar waarover? Ik had geen idee en dat is ook logisch want veel onderwerpen heb ik al gehad, maar deze nog niet.
Als je iets gedaan wilt hebben en je niemand hebt om je te helpen moet je het zelf doen.
