kijken doen we allemaal denk ik zo. Meestal begin je met het journaal, zodra dat afgelopen is zoek je iets uit waarvan je hoopt en denkt dat het ‘leuk’ is. En…dat doe je samen met je partner, als je er een hebt, zo niet in je uppie. Tja, dan begint het, waar wil jij naar kijken?
Programma’s genoeg, dat is het punt niet. Maar…het gros is in een woord vreselijk. Rijp om te deleten.
Ik heb er over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat er héél veel foute programma’s zijn.
Met stip op een:
Sinds kort heb ik internet op mijn telefoon,en daar ben ik heel blij mee. Dat ik dat nu pas heb ligt niet aan mij, maar aan het abonnement dat ik had. Nou, ik moet zeggen er ging een wereld voor me open. Natuurlijk kon ik wel Internetten, maar alleen op mijn laptop. Dat ik dat nu op mijn telefoon kan is super relaxt. Nu kan ik makkelijker en sneller alles wat ik weten en zien wil bekijken. Controleren, hoewel echt controleren is het niet, het is meer mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Want nieuwsgierig ben ik, echt vreselijk. Mijn mailbox controleer ik echt wel een paar keer per dag. Ik ben altijd bang dat ik iets mis, mijn banksaldo controleer ik ook elke dag, ook als ik weet dat er ‘niets’ gebeurd is.
Er zijn ook mannen die anders zijn dan de ‘gewone doorsnee’ man. Foute en domme mannen. Types die op facebook niet hun face laten zien, maar hun geslachtsdeel. Maar, daar is facebook niet voor. Daar zet je alles op wat je wilt delen met je vrienden, je lul moet je daar niet op laten zien, hoef je ook niet te delen, die kan je gewoon in je broek laten zitten, achter de dichte ritssluiting!
Er zijn ook mannen die denken dat ze slim zijn en zich anders voordoen dan dat ze zijn en een dubbelleven leiden. Zoals Wouter, de hoofdpersonage uit mijn nieuwe roman.
Hier alvast een klein voorproefje.
Ze zijn er in alle soorten, dikke, dunne, mooie, lelijke, slimme en domme. Maar ze zijn er en we kunnen niet zonder. De vrouwen bedoel ik dan, op enkele uitzonderingen na: nonnen en lesbische vrouwen. Die beweren geen man nodig te hebben, maar dat klopt niet, zelfs zo’n vrouw heeft weleens een man nodig, een tuinman of een klusjesman. Vuilnismannen hebben we ook nodig, niet voor de fun, maar om de rotzooi weg te krijgen. Net zoals ramenwassers, die zijn niet bang om hoog op een ladder te gaan staan. Die doen dat gewoon.
Het eerste wat mij opviel toen ik mijn lieve schat leerde kennen was dat hij geen druppel alcohol dronk, nooit niet. Op mijn vraag waarom hij dat niet deed zei hij dat hij het niet lekker vond. Oké! In de loop der jaren wende ik eraan en maakte vaker grapjes in de trant van: “Als jou ooit iets gebeurt verkoop ik jouw nieren per opbod, ik weet zeker dat ik dan rijk wordt.
Nou, dat had ik beter niet kunnen zeggen.
Zodra ze de sleutel in het slot hoorde wist ze dat hij het was. Ze was niet eens verbaasd, hij was net als altijd op tijd. Van de weinige goede eigenschappen die hij bezat was dat er een: stiptheid.
Ze was er helemaal klaar voor. Uiterlijk onbewogen zat ze in de grote fauteuil. Deze had ze express uitgekozen omdat hij met de rugleuning naar de deur stond. Zo zou hij haar niet direct zien zitten. Slechts een klein schemerlampje brandde in de hoek van de kamer.
Niets vermoedend stapte hij de woonkamer binnen. Ze hoorde hoe hij naar haar stoel liep en er achter ging staan. Hij schraapte zijn keel om iets te zeggen, maar ze was hem voor. ‘Hallo, Geert.’
Voor een paar dagen terug had ik spruitjes gemaakt en terwijl we met smaak zaten te eten moest ik ineens aan vroeger denken. Aan de tijd dat ik ze vies vond, nu niet meer, ik vind ze heerlijk. Zo gaat dat, je veranderd van smaak, wat ik vroeger lekker vond vind ik nu vies. Op een enkele uitzondering na: boerenkool! Dat vind ik nog steeds smerig!
Ze zijn stokoud en worden nog steeds gespeeld, elke dag opnieuw en altijd anders.
De eerste spelletjes die ik speelde waren gewone kinderspelletjes, die speelde je buiten of binnen. Buiten speelde je verstoppertje, tikkertje, knikkeren, kralen of hinkelen. Het was leuk en spannend om te doen. In feite ging het erom dat je wilde winnen. Als het regende speelde je binnen. Mens erger je niet, dobbelen, kaarten of monopoly. Ik ben geen spelletjesmens, ook nooit geweest.
Pas geleden was ik bezoek bij mijn jongste zoon en hoe het kwam weet ik niet meer, maar op een gegeven moment raakten we in gesprek over examens. Iets waar iedereen al bij het horen of lezen van dat woord de kriebels van krijgt. Het ergst en het meest besproken is het rijexamen, hele verhalen krijg je te horen zodra het woord rijexamen is gevallen. Iedereen heeft zo zijn eigen ervaringen, goede maar vaak slechte. Hoe vaak ze zijn op geweest én hoe fout de examinator was, dat hij een lul was en ze best heel goed gereden hebben. Dat het aan jezelf ligt geef je natuurlijk niet toe. Op een enkele uitzondering na, ik heb geen rijbewijs én het lag niet aan de examinatoren!
Maar er zijn ook andere examens.
Iedereen droomt weleens. De een veel, de ander minder. Meestal droom je over iets dat je gezien hebt of gehoord hebt. Je vergeet het en gaat verder met de dagelijks dingen omdat je er geen waarde of betekenis aan geeft.
Maar soms blijven ze hangen, je denkt er aan terug en je vraagt je af waarom je die droom hebt gehad. De betekenis van die specifieke droom.
