Zodra je dat woordje hoort krijg je al de neiging diep te zuchten. En dat is ook logisch, want het gaat over geld. En of je dat nu hebt of niet, betalen moet je toch. Je komt er niet onderuit. Ik weet dat ik hier al vaker over heb geschreven, maar er zijn meer vormen van belasting.
Kleine kinderen doen het graag, vooral jongentjes, met lego van alles en nog wat in elkaar prutsen. Mijn kinderen deden dat ook, en ook met houten blokken, ze waren er uren zoet mee. Huizen werden gebouwd, soms zonder ramen of een deur, maar dat mocht de pret niet drukken. Was zo’n bouwwerk eindelijk klaar stond het midden in de woonkamer te pronken. Afbreken was geen optie, dus liep ik er omheen en moest ik goed oppassen dat het “heel” bleef.
is iets waar we allemaal bewust of onbewust mee bezig zijn, de hele dag en vaak ook nog
Ik heb er al heel vaak over geschreven, en dan bedoel ik stomme dingen die ik doe. Blunders maken, niet opletten, dat soort dingen. Goed opletten is iets waar ik heel slecht in ben, maar… dingen vergeten, daar ben ik echt héél goed in.
Ik denk dat iedereen erover mee kan praten. Angst is iets anders dan bang zijn.
Hier ben ik weer, Loetje de poes van Cees en Marian en ik mag van Marian een column schrijven omdat er van alles gebeurd is sinds ik de laatste keer schreef.
Iedereen kan er wel over meepraten en bijna iedereen heeft ze wel. Vooral tijdens de jaarwisseling. Goede voornemens heet dat. Soms vragen mensen me dat weleens, “ En heb jij ook goede voornemens?” Mijn antwoord is duidelijk: “Neeeee! Al heel lang niet meer, wel ooit gehad, heel lang geleden, toen ik nog vol plannen zat.”
Je wordt het niet zomaar. Je moet er wel wat voor doen, iets bijzonders presteren. Dat kan van alles zijn, iets uitvinden bijvoorbeeld. Iets dat nog nooit iemand bedacht heeft. En dan moet het ook nog inslaan. Maar je kunt ook beroemd worden door andere dingen, goede dingen.
Soms zit je ergens en denkt of liever hoopt dat niemand je lastig valt. Je hebt geen zin om te praten. Je hoofd staat er niet naar omdat je je eigen zorgen hebt. Maar juist dan begint iemand tegen je aan te lullen, ze hebben behoefte aan een luisterend oor.
Iedereen kan er denk ik wel over meepraten. Ik dus ook en ik heb er een pesthekel aan. Toch kom je er soms niet onderuit, dan heb je het, zomaar ineens. Vaak loopt het hoog op en gaan mensen in hun drift zover dat ze compleet doordraaien. Later als ze ‘afgekoeld’ zijn zeggen ze dan: ‘Sorry, ik bedoelde het niet zo,’ of zoiets.
