Maandag 27 April.

Natuurlijk kon ik niet slapen, ik was veel te kwaad, maar ik had ook geen zin om naar beneden te gaan, dus ben ik in bed blijven liggen. Zo rond een uur of twee toen ik net was ingedommeld hoorde ik hem naar boven komen. Hij liep niet naar de badkamer zoals gewoonlijk, maar kleedde zich uit en kroop meteen het bed in. Ik draaide me om en rook dat hij gedronken had. Dus daarom kroop hij meteen in bed. Ik wilde wat zeggen, maar ik realiseerde me ook dat ik dan helemaal niet meer slapen kon. Dus ben ik blijven liggen.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd heb ik hem ook wakker gemaakt. Ik zei: ‘Sta maar op want ik wil met je praten.’Hij gromde wat en draaide zich om. Nou, toen werd ik pissig, ‘ik wil nu praten, ook al heb jij daar geen zin in.’ Toen stond hij op en liep een beetje waggelend naar de wc. ‘En, een flinke kater is nooit leuk,’ zei ik heel hatelijk. Ik kon het niet laten, hij zei niks maar haalde zijn schouders op.

Eenmaal beneden heb ik eerst koffie gezet. Hij stond naar me te kijken, maar zei nog steeds niks. Pas toen de koffie op tafel stond ging hij zitten. ‘Ja, sorry, ik begrijp best wel dat je boos bent, maar het is nu eenmaal gebeurd.’

‘Ja,’ zei ik, ‘dat weet ik nu wel, maar ik vraag me van alles af, dat begrijp je zeker wel.’

Hij knikte, dus ging ik verder. ‘Allereerst wil ik weten waar je dat geld vandaan hebt gehaald en hoeveel je vergokt hebt.’

‘Ik heb iets geleend, ’ gaf hij aarzelend toe.

‘Geleend?’riep ik geschrokken, ‘van wie?’

‘Bij een bank, maar ik betaal alles terug.’

‘Een bank en jij betaalt alles terug,’herhaalde ik en stond op. ‘Jij bent knettergek, denk je dat ik dat geloof, ze makkelijk gaat dat niet.’

‘Jawel,’ gaf hij toe, ‘er zijn banken die dat doen. Via internet heb ik er een gevonden. Maar ik betaal het zelf terug, dat hoef jij niet te doen.’ Hij schoof zijn hand naar me toe en keek me aan. ‘Het spijt me,’ zei hij.

Nou toen ontplofte ik. ‘Hoeveel Wim, ik wil weten hoeveel.’

‘Een paar duizend, maar ik betaal het zelf terug.’

Op dat moment viel me niks in, ik dacht dit bestaat niet. Natuurlijk weet ik dat er banken zijn die dat doen. Maar dan nog, alleen al aan rente ben je een kapitaal kwijt.

‘Wim, ik weet even niet wat ik zeggen moet,’ begon ik en moest ineens vreselijk huilen. ‘Jij hebt geld geleend om te gokken, en mij besodemieterd. Want zo voel ik dat, als ik er niet per toeval was achter gekomen had ik niks geweten. Dat je daar geld voor geleend hebt vind ik nog het ergst. Hoeveel precies Wim? Jij zegt een paar duizend, maar hoeveel?’

‘Vijf,’ zei hij en staarde naar de grond. ‘Kijk me aan,’ schreeuwde ik kwaad. ‘Hoe moeten we dat terug betalen? Ik werk godverdomme om iets bij te verdienen en jij vergokt een kapitaal!’

‘Ik heb niet alles vergokt, ik heb nog over en soms win ik ook wat.’

Ik ging weer  zitten: ‘Hoeveel heb je nog?’

‘Achthonderd, maar ik betaal alles zelf terug, dat hoef jij niet te doen.’

‘ Waar wil je dat vandaan halen?’

‘Ik ga werk zoeken, dat beloof ik je, ik…het spijt me, écht waar.’

‘Ik help het je hopen,’ zei ik, ‘maar geloven doe ik je niet. Ik wil nu even alleen zijn en nadenken of ik wel met jou verder wil.’

Toen ben ik naar boven gelopen en heb wel een half uur onder de douche staan huilen. Ik

weet niet meer wat ik doen moet. Dat die man me zo besodemieterd heeft is écht niet te geloven. Dat hij geld heeft geleend om te gaan gokken, ik kom er met mijn verstand niet bij.