Vrijdag 12 juni.

Nou, er is van alles gebeurd. Ik zag er erg tegenop om Wim te vertellen dat ik dat aanbod van Ruud had gekregen om bij hem te koken. Maar, hij is niet te vertrouwen en dat maakt het me makkelijk om te doen wat ik wil. Hoewel ik ook baal van het feit dat hij me toch besodemietert. Tenminste dat vermoed ik.

Hij brengt de post en klaagt niet meer, maar hij gaat ook weer veel weg. Zodra we gegeten hebben gaat hij zogenaamd een blokje om, en dat vind ik stom. Zeker omdat hij al zoveel buiten is. Als ik iets vraag zegt hij dat hij dat prettig vindt en ik hem moet vertrouwen.

Maar  ik ben  bang dat hij toch weer naar het casino gaat.

Gister heb ik toen hij even niet oplette in zijn beurs gekeken en daar zat 50 euro in. Dus, dat klopt niet. Ik wil hem daarover aanspreken, maar hoe ik dat moet doen weet ik niet. Ik kan moeilijk zeggen dat ik in zijn beurs heb gekeken, als ik dat zeg krijg ik herrie, daar kan ik op rekenen.

Maar goed, even iets anders. Ruud. Ik heb Wim verteld dat ik extra werk kon krijgen en dat dat rond etenstijd was. Ik had me goed voorbereid en meteen erbij gezegd dat ik ervoor zou zorgen dat ik iets voor hem zou klaarzetten. Hij keek even raar, maar zei niks en vroeg niks, hij knikte enkel, maar ik zag hem denken. Ik weet zeker dat hem dat goed uitkomt.  Het zit me best hoog en ik ben ook bang dat hij straks opnieuw schulden gaat maken. Daar ben ik echt bang voor.

Misschien is het toch beter dat ik met hem praat.

Maandag ga ik voor het eerst bij Ruud koken. Afgelopen week kwam hem niet goed uit omdat hij voor zijn werk weg moest. Ik mag zelf bepalen wat ik maak, dus dat is wel prettig. Hij zei dat hij zich erop verheugde en het hem heel gezellig leek. Nou, mij lijkt het ook gezellig.

Trouwens dat valt me nu in. Afgelopen zondag kwam er een vrouw binnen lopen en nadat ze naar de wc was geweest liep ze naar me toe. Ik knikte en vroeg of ze het naar haar zin had.

‘Ja, het eten was erg lekker, maar ik zit met een probleem. Misschien kunt u me advies geven.’

Ik dacht, ja hoor daar gaan we weer, maar zei dat ik mijn best zou doen.

‘Het is zo,’ begon ze, ‘mijn man wil naar een parenclub en wil dat ik meega. Nu weet ik niet wat ik moet doen.’ Ik zag dat ze nerveus was en bekeek haar eens goed. Ze zag er echt niet uit, truttig gekleed, haar haren stijf naar achter gekamd en al wat ouder, ik denk dat ze zeker ver over de vijftig was.

Ik zei: ‘Als u dat ook wilt is er niets aan de hand.’Terwijl ik dat zei zag ik haar al in gedachten door zo’n club lopen, poedelnaakt, of met een foute onderbroek aan. Die man van haar wilde duidelijk een vrijbriefje om vreemd te gaan.

‘Ik wil dat niet, dat heb ik hem ook gezegd,’ ging ze verder.

‘Nou, dan is er toch niets aan de hand. Als u dat niet wilt moet u dat niet doen.’

‘Ik kan hem ook zeggen dat hij alleen mag gaan, of vindt u dat raar? Wat zou u doen?’

Wat ik zou doen heb ik maar niet verteld. Ik had die vent op straat gezet en dan in zijn nakie. Kon hij de hele wereld neuken, iedereen, behalve mij.

Maar goed, ik vroeg of ze dat niet erg vond.

‘Nee,’ zei ze, ‘dan ben ik er wel van af. Ik ga liever kienen.’

‘Misschien moet u eens met hem praten en zeggen dat u dat niet wilt,’ zei ik.

Even was het stil, ik zag dat ze nadacht. ‘Ik weet het,’ zei ze ineens heel blij. ‘Ik mag van hem nooit gaan kienen, dus ga ik ook niet mee naar die parenclub, dat hij maar alleen gaat, ga ik lekker kienen.’

Ze lachte blij en knikte. ‘Ik ben blij dat ik met u gepraat heb. Goedenavond.’

Toen ze weg was kreeg ik even de neiging te gaan gillen. Ik zag het al gebeuren. Hij een avondje neuken, zij een avond kienen. Allebei blij!!!