VRIJDAG 19 Februari.

Vandaag moet ik vroeg beginnen omdat er een familiefeest was, de mensen hadden al een poos geleden gereserveerd vertelde mijn baas me toen hij vroeg of ik wilde komen werken.

In eerste instantie dacht hij dat het niet nodig was dat ik kwam, maar naderhand wilde hij het toch. Ik heb er geen problemen mee, zo’n avond is over het algemeen lekker rustig.

Dat was ook zo, heel af en toe kwam er iemand naar binnen, maar niemand die iets vroeg, dus dat ging prima. Tot een uur of acht er ineens een jong meisje naar binnen kwam. Ik schatte haar hooguit een jaar of twaalf, niet ouder. Ze keek even rond en liep naar de wastafel, nadat ze zichzelf uitgebreid in de spiegel bestudeerd had draaide ze zich om en keek me aan.

“Mag ik u iets vragen?” begon ze voorzichtig.

Ik knikte vriendelijk, “Natuurlijk.”

“Bent u getrouwd?”

Verbaasd keek ik haar aan: “Ja, waarom wil je dat weten?”

“Omdat ik wil weten wie bij u de baas in huis is.”

“Niemand,” antwoordde ik, nu nog verbaasder. Ik bekeek haar eens goed en zag dat ze nerveus was. “Vroeger was de man de baas in huis, maar dat is allang niet meer zo,” zei ik lachend.

Het meisje wreef door haar haren en deed een stap opzij. “Bij ons is mijn vader de baas, mijn moeder moet altijd alles zo doen zoals mijn vader dat wilt en dat vind ik stom . Als ik bij andere mensen op bezoek ben zie ik vaak dat het daar anders is als bij ons.”

Ik wist niet wat ik zeggen moest om haar gerust te stellen, dus zei ik: “Tja, overal is het anders.”

“Dat weet ik,” ging ze verder, “maar mijn vader is best wel streng, mijn moeder moet alles vragen, écht alles. Ze mag niks doen zonder dat mijn vader het goed vindt.”

“En jij dan?” Vroeg ik nieuwsgierig.

“Ik moet ook altijd doen wat mijn vader zegt en alles vragen, net zoals mijn moeder en dat wil ik niet meer. Ik vind het stom, als ik of mijn moeder plassen of poepen moet, moeten we altijd eerst vragen of dat mag. Als hij het goed vindt knikt hij.”

Ik dacht bij mezelf, nou dan heb je mazzel, voor hetzelfde geld zegt hij nee en kan je in je broek pissen. Maar ik zei niks, knikte enkel maar.

“Ik heb met een vriendin gepraat omdat ik niet meer naar hem wil luisteren en zij vindt het ook stom. Wat mijn moeder doet moet ze zelf weten, maar ik doe dat niet meer. Nu zijn we hier op dit feestje en dat is best gezellig, zometeen ga ik terug en dan vraag ik een minuut stilte. Zodra iedereen stil is en naar me kijkt zeg ik: “Pappa, ik ben stout geweest, ik ben zonder  het te vragen wezen poepen, krijg ik nu straf?  Ben benieuwd wat hij dan zegt, zeker omdat er zoveel mensen bij zijn.” Lachend liep ze weg.

Nou, eerlijk gezegd weet ik niet of ze het gedaan heeft, maar dan nog. Veel gekker moet het niet meer worden. Aan je man vragen of je mag gaan poepen!

Stel dat hij zegt dat het niet mag, wat doen ze dan?

In de broek schijten is een optie, maar wel smerig!