WOENSDAG 18 Mei.

Ruud heeft toch gebeld, ik was en ben helemaal blij! Zeker omdat hij wilde afspreken!

Het was afgelopen vrijdag, ik stond net klaar om naar hem toe te gaan toen hij belde.

“Als je tijd en zin hebt zou ik het leuk vinden als je straks wat langer blijft, na het werken bedoel ik dan, en…ik zou het nóg leuker vinden als we samen weer eens iets eten, bedenk zelf maar iets lekkers.”

Nou, ik was helemaal blij en dacht de hele tijd, dus toch!

Alleen zat ik natuurlijk weer met Wim, maar dat viel gelukkig mee. Ik vermoed dat hij blij was dat ik wegging en later als anders thuis zou zijn. Waarschijnlijk gaat hij toch weer gokken, ik hoop van niet, maar daar kom ik wel achter.

Ik had pasta gemaakt en een fles wijn gekocht, zijn lievelingswijn, Hij was ook mooi op tijd thuis en in een stralend humeur. Het eerste dat hij deed was me een dikke knuffel geven. Het eten vond hij heerlijk. Hij stelde voor dat ik weer vaker mocht doen als ik zin had. ”Je kookt lekker en ik vind het gezellig als je er bent, dus aan jou de keus!”

Ik deed net alsof ik er nog even over  wilde nadenken, maar dat lukte niet. Hij stond op en liep naar me toe. “Zeg nou maar dat je het fijn vind,” zei hij terwijl hij me stevig vastpakte.

Twee minuten later lagen we in bed. Het was weer heerlijk en ik ben helemaal blij en gelukkig!

Maar goed, even over mijn andere werk,

Afgelopen vrijdag maakte ik weer iets leuks me. Zo rond een uur of acht kwam een vrouw naar binnen. Ze was nog vrij jong en zag best leuk uit. Nadat ze me vriendelijk begroet had bleef ze even stilstaan. Ze keek me aan en zei: “Gelooft u in sprookjes?”

Ik lachte en schudde mijn hoofd. “Nou, nee, niet echt, hoezo?”

“ Nou, u gelooft het niet, maar pas geleden stond ik bij Albert Heijn aan de balie toen er een man naast me kwam staan. Ik kocht een pakje sigaretten en net toen ik wilde afrekenen zei die man naast me: “Mevrouw, zou ik van u een euro mogen lenen? Ik heb geen kleingeld bij me, dat ligt in de auto. Ik haal het zo op.”

Ik keek die man aan en toen naar de baliemedewerkster. Ze lachte vriendelijk en knikte.

Dus viste ik een euro uit mijn beurs en gaf die aan die man. Hij kocht een staatslot, rekende af en liep naar buiten. Ik wachtte nog even met naar buiten lopen in de veronderstelling dat die man zo zou komen. Maar dat gebeurde niet, dus op een bepaalt moment dacht ik, ik vind het wel goed zo. ik ga naar huis. Maar goed, nergens meer aan gedacht totdat ik een week later weer boodschappen ging doen. Het meisje dat me toen geholpen had stond weer achter de balie. Toen ze me zag liep ze naar me toe. “Die meneer die laatst hier was, die een euro van u wilde lenen, u weet wel wie ik bedoel. Die was weer hier en vroeg of ik zo vriendelijk wilde zijn u deze envelop te willen geven.”  Ik keek naar de envelop, bedankte haar, ben op het bankje dat daar altijd staat gaan zitten en heb die envelop open gemaakt. Er zat een briefje in én geld.   Dus het eerste dat ik deed was het briefje lezen.

 

Beste mevrouw, stond er boven.

Ik ben u nog steeds geld verschuldigd, om precies te zijn een euro. Dat zit me niet lekker, zeker omdat ik dankzij u een prijs heb gewonnen.  Ik ben u zeer dankbaar en ik hoop van harte dat ik het hiermee goed kan maken.

 Met vriendelijke groet.

“Oh,” antwoordde ik, dus u heeft toch uw geld teruggekregen, dat is netjes,

Ze lachte blij: “Ja, maar om precies te zijn meer, veel meer. 100 euro!”

Even dacht ik dat ze een grapje maakte, maar toen ik haar goed aankeek zag ik dat ze het meende. Ja, inderdaad sprookjes bestaan nog! Héél soms!