Woensdag 2 December.

Gisteren was er een speciale avond, dus moest ik werken. Eerlijk gezegd was ik niet blij, maar ik kwam er niet onderuit. Het was een bedrijfsfeest en het was ook erg druk. Dat merkte ik omdat het bij mij ook  druk was. Wat me opviel was dat er veel mannen bij waren, maar, zo rond een uur of negen kwam er een man naar binnen die er nogal apart uitzag. Héél apart! Hij droeg een hele strakke jeans, een fel gekleurd shirt en had een handtas bij zich, een damestas die hij over zijn schouder had hangen.  Hij liep niet naar de wc, maar naar de spiegel en bekeek zichzelf een hele poos. Ik ging op mijn gemak zitten en wachtte af op wat komen ging. Hij maakte zijn tas open en haalde daar een grote toilettas uit. En, ja hoor, hij keek naar me en lachte vriendelijk. ‘Ik heb uw hulp nodig, tenminste als u me wilt helpen,’ begon hij.

Ik knikte: ‘Als ik iets voor u kan doen, doe ik dat graag.’

‘Mooi,’ blij keek hij nogeens in de toilettas en weer naar mij. ‘Het is zo,’ ging hij verder, ‘ik heb besloten om vanavond uit de kast te komen. Ik heb er echt lang over nagedacht, zo van, doe ik wel of niet, maar ik doe het. Vanavond leek me een geschikte gelegenheid omdat we gezellig met ons allen uit zijn. Ons bedrijf bestaat 25 jaar en dat vieren we. Ik werk er  al heel lang, al zo’n jaar of tien en heb het best naar mijn zijn. Mijn collega’s zijn ook heel aardig, maar ze weten niet dat ik homo ben. Dus ga ik ze dat zometeen vertellen, maar eerst ga ik me opmaken en daar heb ik uw advies bij nodig.’

Ik dacht, nou, dat je homo bent is wel duidelijk, dat ziet een paard nog, maar dat hij mijn advies nodig had om zich op te maken vond ik wel wat. Ik stond op en liep naar hem toe.

‘Goed, vertel me maar wat je wilt doen.’

‘Me opmaken,’ zei hij zuchtend, dat zei ik toch.’ Hij maakte de toilettas open en haalde er  van alles uit. Oogschaduw, mascara, eyeliner, wenkbrauwenpotlood,  vloeibare make-up, lippenstift en rouge. ‘Nou, zeg maar waar ik mee beginnen moet,’ zei hij zuchtend.

Ik keek naar zijn gezicht en dacht, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen. Hij was zo lelijk dat ik me afvroeg of het nog erger kon. Maar goed, ik keek naar de deur en hoopte voor hem dat er niemand naar binnen kwam. ‘Begin maar met de vloeibare make-up, niet te veel en goed en gelijkmatig verdelen.’ Hij kneep de halve tube leeg en begon te smeren. ‘Dat is veel te veel,’ zei ik. Hij zuchtte en keek in de spiegel: ‘Ik heb dit nog nooit gedaan, wil jij het niet voor me doen?’

Ik schudde mijn hoofd: ‘Dat gaat niet gebeuren, als mijn baas onverwacht binnen komt word ik op staande voet ontslagen.’ Of dat echt zo is weet ik niet, maar goed, hij trapte erin.

‘Pak een tissue en veeg dat over je gezicht, maar dan zo dat er een beetje blijft zitten.’ Dat deed hij braaf. Toen dat klaar was pakte hij de ogenschaduw en begon weer te schilderen. Uiteindelijk na heel veel vegen was hij klaar, hoe hij eruit zag wil je niet weten! Hij kon zo naar het circus!  Maar, hij vond het geweldig, was ook erg dankbaar voor mijn advies.

‘Ik ben zo blij,’ jubelde hij, ‘en zo dankbaar dat u me geholpen hebt dat ik u een fooi geef.’ Hij pakte zijn beurs en haalde  er tien euro uit. ‘Die zijn voor u.’ Ik bedankte hem en zei: ‘Kom straks nog even naar me toe, want ik wil wel weten hoe het afgelopen is.’

Het duurde best lang en net toen ik dacht, hij komt niet meer kwam hij naar binnen.

‘En,’ vroeg ik nieuwsgierig, ‘hoe was het, wat zeiden je collega’s?’

‘Helemaal niks, niemand zei iets, alleen mijn baas zei iets.’

‘En, ‘ vroeg ik, ‘wat zei hij?’

‘Hij zei dat ik er mooi uitzag en vroeg of ik een keer bij hem thuis wilde komen, om iets te drinken.’

‘Oh,’ zei verbaasd, ‘ga je dat ook doen?’

‘Ik denk het wel, want toen hij dat vroeg kneep hij me zachtjes in mijn billen.’

Echt waar, ik vond het prachtig.

Morgen moet ik naar Joris, ben benieuwd wat hij van dat verhaal vindt!