Woensdag 20 Mei.

Gisteren ben ik voor het eerst gaan poetsen en het is me reuze meegevallen. Het huis is ook niet echt vuil, wel lag overal veel stof. Ik heb de woonkamer een grote beurt gegeven en de ramen gewassen. Alleen werken is best wel prettig, niemand die aan je kop zeurt. Als ik op mijn gewone werk ben is dat anders.

Wim heeft bericht gehad van het uitzendbureau en zoals het er nu uitziet kan hij binnenkort aan de slag als postbode. Het stelt niet veel voor, maar het is in elk geval werk, en het brengt geld in het laatje, daar gaat het om.  Ik hoop echt dat het doorgaat. Hoewel ik de indruk kreeg dat hij er niet veel zin in heeft, maar dat is zijn probleem.  Ik weet nu al hoe dat gaat, dat merk ik als hij folders rond heeft gebracht. Ik zie het aan zijn gezicht, dat staat dan op onweer. Het eerste dat hij zegt als hij thuiskomt  is dat hij moe is en dan ploft hij op de bank. Ik moet hem dan met rust laten omdat hij wil slapen.

Nou, ja, daar moest ik afgelopen zaterdag aan denken toen ineens een man naar binnen kwam op mijn werk. Het was nog vroeg en hij kwam tegenover me zitten. ‘Mag ik u iets vragen,’ begon hij voorzichtig. Ik knikte vriendelijk en toen begon het. ‘Ik zou het fijn vinden als ik hier een poosje mag blijven zitten.’ Ik keek heel raar en schudde mijn hoofd.  ‘U zou me echt een plezier doen,’ ging hij verder. ‘het is zo, ik slaap heel slecht, eigenlijk bijna niet. Maar ik ben wel heel erg moe.’ Ik deed alsof ik het erg interessant vond, maar dat was niet zo, eerlijk gezegd boeide het me totaal niet.

Maar goed, hij ging vrolijk verder. ‘Weet u, het is zo, toen ik nog klein was las mijn moeder me altijd een verhaaltje voor als ik naar bed moest. Dat deed ze elke dag, ook toen ik groter werd. Ik vond dat prettig, maar na een poosje wilde ze dat niet meer. Ze vond dat ik daar te groot voor werd, maar ik kon zonder verhaaltje niet slapen.  Dus na lang zeuren kreeg ik mijn zin en bleef ze dat doen.’

Terwijl hij vertelde bleef hij me aankijken. Daarom en omdat ik een beetje nieuwsgierig werd vroeg ik wat voor verhaaltjes ze voorlas. ‘Nou, van alles,’ ging hij verder. ‘Sprookjes van Grimm en zo. Soms kwam ze naast me op bed zitten en las ze uit de Donald Duck voor. Dat vond ik ook leuk.’ Hij straalde nog van blijdschap!

‘En dat is ze blijven doen?’ vroeg ik. Hij knikte: ‘Tot ik ging trouwen.’

Ik dacht, nog even, gekker moet het niet worden, maar… het werd nog gekker, want hij ging verder met vertellen.

‘Toen ik getrouwd was  kon ik zonder verhaaltje niet in slaap komen. Ik was dat zo gewend dat ik niet meer zonder kon.’

‘En toen?’ vroeg ik nu nóg nieuwsgieriger.

‘Toen is mijn vrouw het gaan doen. Ze deed dat op voorwaarde dat ze zelf de verhaaltjes mocht uit kiezen.’

‘En wat las ze dan voor?’

‘Porno,’ fluisterde hij nu.

Ik moest moeite doen om niet te gaan gillen van de lach. Geweldig. ‘En,’ vroeg ik, vond u dat fijn?’

‘Ja, heel fijn, want na het voorlezen deden we vieze spelletjes.’ Hij lachte verlegen.

‘Maar waarom vertelt u me dit eigenlijk?’ vroeg ik.

‘Vorige maand is mijn vrouw overleden en nu kan ik dus niet meer slapen.’

‘Dat vind ik heet erg voor u,’ zei ik, ‘maar ik weet zeker dat u vast snel iemand anders vindt die dat voor u gaat doen.’

‘Ik dacht misschien dat u…’

Verder kwam hij niet, want ik schudde mijn hoofd. ‘Ik vertel al genoeg sprookjes, zoekt u maar iemand anders. goedenavond.’

Teleurgesteld stond hij op en liep naar de deur. ‘Weet u,’ zei hij en keek me heel verdrietig aan. ‘U bent al de zoveelste die ik dat vraag en niemand die dat voor me wilt doen en daar word ik doodmoe van.’

 

Nou ja!!