Zondag 15 November.

Nou, gisteren zat ik net rustig op mijn werk toen ineens de deur open ging en Joris naar binnenkwam. Ik was stomverbaasd. ‘Enne,’ zei ik, ‘hoe kom jij hier zo verzeild?’

Hij lachte: ‘Ik kom hier eten, dat doen de mensen toch die hier komen?’ Terwijl hij dat zei liep hij naar me toe en keek rond. Ik wist even niet wat ik zeggen moest. ‘Vind je het niet leuk? Ik wilde je verrassen en zien waar je werkt.’
Ik keek rond en lachte: ‘Je gaat me toch niet vertellen dat je daarom speciaal hier bent?’

‘Toch wel, maar ook omdat ik me een beetje verveelde. Dus dacht ik: Kom ga Margriet eens opzoeken, zodoende. Maar nu ik erover nadenk vraag ik me af of het niet gezelliger is als we samen een hapje eten.’ Hij pakte een stoel en ging tegenover me zitten. ‘Tot hoe laat moet je werken?’ ging hij verder.

‘Joris, dat is heel lief van je, maar ik moet tot een uur of elf hier blijven, dus dat eten gaat niet. Echt niet.’ Ik schudde mijn hoofd en dacht aan mijn baas. ‘Weet je,’ ging ik verder terwijl ik de deur in de gaten hield. ‘Ik wil dat ook niet, tenminste niet hier bij mijn baas.’

Teleurgesteld knikte hij. ‘Ik snap het, maar vind het wel jammer.’
‘We doen het wel een andere keer ergens anders, goed?’

Hij knikte weer en schoof zijn stoel een beetje naar achter. ‘Maar nu ik toch hier ben, blijf ik nog even bij je zitten, tenminste als je dat goed vind?’

‘Natuurlijk, gezellig.’ Ik lachte en keek naar de deur. ‘Als er zometeen iemand naar binnen komt doe je maar net alsof je hier op iemand zit te wachten, goed?’

‘Ja,’ blij knikte hij. ‘Maar even iets anders, als ik heel eerlijk ben vind ik dit helemaal geen werk voor jou. Dat is toch vies?’ Hij keek naar de wc deuren en trok zijn neus op.

‘Dat weet ik,’ ik zuchtte, ‘dat heb je me al verteld, maar het brengt wel geld in het laatje en dat kan ik goed gebruiken.’

‘Het is jammer, ik wilde dat ik je vaker nodig had, dat zou fijn zijn, voor jou en ook voor mij. Misschien een dagje extra, dat zou wel kunnen. We kunnen ook eens een keer iets samen gaan doen. Naar een museum, wandelen of zoiets? Dan betaal ik je wel.’

‘Dat is heel lief Joris, maar voorlopig blijf ik toch hier werken maar als het zo uitkomt kunnen we wel een keer iets doen. Misschien in het voorjaar, als het lekker weer is?’

Net op dat moment ging de deur open en kwam er een man naar binnen. Joris keek naar hem en knikte, maar de man negeerde hem, keek even naar de w c’s en deed een stap achteruit. ‘Mag ik iets vragen?’ ze hij terwijl hij zich omdraaide en naar Joris en mij keek

Ik knikte: ‘Natuurlijk.’

‘Het is zo,’ ging hij verder. ‘een half uur geleden zei mijn vrouw dat ze even naar de wc ging en ze is nog steeds niet teruggekomen. Heeft u haar misschien gezien, ze is klein en heeft donker haar.’

Ik schudde mijn hoofd: ‘Er is niemand hier geweest het laatste uur. Sorry, maar ik kan u niet helpen. Misschien is ze naar buiten om een sigaret te roken, of zo?’

Heel even keek hij verbaasd. ‘Mijn vrouw rookt niet en buiten is ze zeker niet, dat doet ze nooit zonder mijn toestemming.’

Joris draaide zich om en keek hem aan. ‘Misschien is ze weer terug gegaan naar het restaurant en heeft u haar misgelopen?’

‘Dat kan niet, ik weet zeker dat ze hier is.’ Hij liep weer naar de wc deuren en trok ze een voor een open. ‘Is er ergens anders nog een wc? vroeg hij nadat hij de laatste deur had geïnspecteerd.

Ik schudde mijn hoofd: ‘Hier in elk geval niet.’

‘Dan denk ik dat ik haar kwijt ben, tenminste als ik geluk heb.’ Met een vrolijk gezicht liep hij naar de deur. Op de gang hoorde ik hem fluiten. Ik keek Joris aan en zag dat hij grinnikte.

‘Zie je nu? Dit werk is heel afwisselend!’

‘Dat is het inderdaad, dat moet ik toegeven, maar nu moet ik gaan. Ik zie je dinsdag dan praten we verder.’ Even later was hij weg.