Volgens mij heeft Wim het licht gezien, anders kan ik het niet verklaren. Maar goed… hij heeft net zolang gezeurd dat ik heb toegezegd wat die midweek betreft. Ik dacht dan ben ik van het gezeur af, maar nu zit ik er wel aan vast. We gaan rond half september naar Yrseke in Zeeland van maandag tot en met vrijdagochtend. Hij heeft het zo gepland dat ik dan op tijd thuis ben om ’s middags naar mijn werk te gaan. Het liefst had hij gezien dat ik vrij had genomen, maar dat wil ik niet. Gisteravond vroeg hij het weer. Ik was net thuis en wilde eigenlijk naar bed, maar hij zat weer op me te wachten, dat doet hij dus ook nog steeds. Hij schonk me een glas wijn in en vroeg of ik nog met mijn baas gesproken had. Ik wist meteen wat hij bedoelde, maar ging er niet op in. Ik schudde enkel mijn hoofd en ging op de bank zitten. Hij was niet blij, dat zag ik aan zijn gezicht, maar hij zei en vroeg niks meer.
“Zaterdag 29 Augustus.” verder lezen
