Wim zit nog steeds thuis, hij klaagt echt de hele dag over rugpijn, maar intussen ligt hij de hele dag op de bank. Gistermiddag was ik het echt zat en was blij dat ik werken kon.
Even weg en geen gezeur aan mijn hoofd. Ik ruim nog liever stront dan dat ik thuis zit.
Woensdag ben ik nog bij Ruud geweest. De dag ervoor was ik wezen poetsen en net toen ik bijna klaar was kwam hij naar binnen. Ik was hartstikke blij.
“Maandag 6 Juli.” verder lezen
dat je in je broek poept vinden je ouders het nog leuk, maar dat komt omdat het de eerste keer is. Als je dat jaren later doet vinden ze dat smerig en mag je het zelf opruimen.
“DE EERSTE KEER,” verder lezen
Nadat Wim het hele weekend heeft liggen klagen is hij gisterochtend naar de dokter geweest.
“Dinsdag 30 Juni.” verder lezen
Apen zijn daar goed in, mannen ook. Vooral als ze indruk willen maken, niets is ze teveel om hun doel te bereiken. Sommige gaan extreem ver. In de sportwereld bijvoorbeeld. Ze willen de top bereiken omdat hen dat voldoening geeft. En als dat lukt zijn ze blij en trots.
Gisterochtend was ik vroeg opgestaan omdat ik de ramen wilde wassen, nou ja, wilde, het moest nodig gebeuren. Ik had net een emmer met sop klaarstaan toen ik Wim ineens hoorde binnen komen. Verbaasd liep ik naar de gang: ‘En,’ vroeg ik, ‘is er iets niet goed?’ Ik dacht aan zijn werk, niet aan hem zelf. Schijnbaar zag hij het aan mijn gezicht want hij snauwde: ‘Nee, ik verrek van de pijn in mijn rug en daarom ben ik naar huis gekomen. Zoals ik me nu voel ben ik echt niet in staat nog verder te lopen met zo’n zware tas.’ Hij zuchtte diep en keek zo theatraal dat ik begon te twijfelen. Ik keek naar de tas en vroeg: ‘Moet je nog veel bezorgen?’
“Vrijdag 26 Juni.” verder lezen
Ligt op straat zeiden ze vroeger vaak. Nou, ik weet het zonet nog niet. Vroeger lag van alles op straat, afval, hondenpoep en troep. Op de dag van vandaag ligt er niets meer op straat, tenminste bijna niets mee, om de simpele reden dat het niet meer mag, het is milieuonvriendelijk. Dus…als je inspiratie zoekt vindt je die daar ook niet. Dan moet je zelf iets bedenken.
Het koste me veel moeite en ik zag er heel erg tegenop, maar ik heb toch met Wim gepraat. Ik vond het best moeilijk omdat ik niet wist hoe ik het aan moest pakken en telkens aan het geld in zijn beurs moest denken. Ik wilde ook een geschikt moment afwachten en niet als hij op de bank lag tv te kijken. We zaten gisterochtend te ontbijten toen ik erover begon. ‘Mag ik jou iets vragen,’ begon ik heel voorzichtig. Hij keek me verbaasd aan, ik zag het meteen. ‘Ja,’ zei hij, ‘zeg het maar.’
“Maandag 22 Juni.” verder lezen
Pas geleden las ik in de krant een artikel over hypnose. Verschillende zwaarlijvige mensen hadden zich vrijwillig onder hypnose laten brengen om af te vallen. En…met resultaat! Ze aten stukken minder, gingen naar de sportschool en vielen kilo’s af.
Die vijftig euro die Wim in zijn beurs had zitten zijn weg. Wat hij ermee gedaan heeft weet ik natuurlijk niet, maar ik ben bang dat hij toch weer is gaan gokken. Anders zou ik het niet weten. Hij gaat nog wel weg, maar niet zo vaak meer. Het kan natuurlijk dat hij die vijftig euro vergokt heeft en nu geen cent meer heeft. Ja, zijn zakgeld, maar daar kan hij niet veel mee. Ik vind het best moeilijk, het liefst zou ik met hem erover praten, maar dat is lastig.
“Donderdag 18 Juni.” verder lezen
Pas geleden vroeg mij iemand of ik me weleens verveelde. Mijn eerste gedachte was, wat een rare vraag. Maar automatisch moest ik aan mijn jeugd denken. Toen gebeurde dat vaker. Mijn vriendinnetjes waren niet thuis en alleen spelen was iets dat ik niet leuk vond. Een van die momenten kan ik me nog goed herinneren. Ik liep naar mijn moeder en vertelde haar dat ik me verveelde. Het antwoord dat ik kreeg was: “Ga maar aan de kapstok hangen.”
