Afgelopen vrijdag was er een besloten avond, niet dat mij dat iets uitmaakt, maar mijn baas vertelde me dat toen ik binnenkwam. Hij zei dat het misschien iets drukker zou worden omdat er een groep kwam, wat hij verder nog meer zei weet ik niet meer, dat maakt ook niet uit. Maar goed, in het begin van de avond was het net als altijd niet erg druk. Dus ik ben eerst nadat ik alles gedaan had wat ik moest doen gaan zitten breien. Zo rond een uur of negen kwam de eerste naar binnen, een vrouw, ze knikte vriendelijk en liep naar de wc. Even later kwam er weer een vrouw naar binnen, ze keek om zich heen en bleef staan. Ik vroeg of ik iets voor haar kon doen, maar dat hoefde niet. Ze zei dat ze op iemand wachtte. Toen die andere vrouw van de wc afkwam vloog ze op haar af en trok haar aan haar haren de andere kant op. Ik schrok vreselijk en wist niet wat ik doen moest, ingrijpen of niet. Die vrouw begon te schreeuwen en te schelden. ‘Jij vuile kankerhoer, ik heb het wel door, je blijft in het vervolg met je gore poten van mijn man af.’
“Maandag 16 Februari” verder lezen
