Het is al laat, maar ik wil toch mijn stukje nog even schrijven. Was vanmiddag bij Ruud en ik was vreselijk nerveus omdat ik al die tijd niks meer gehoord had. Maar goed, ik ben begonnen met schoonmaken net als altijd. Terwijl ik bezig was vroeg ik me af wat ik moest doen als ik klaar met mijn werk was. Zo rond een uur of drie hield ik het niet meer uit en dacht, ik bel hem om te vragen of ik voor het eten moet zorgen. Maar ik had pech want hij nam niet op, gelukkig kon ik wel een boodschap inspreken, dus dat heb ik gedaan. Met succes, want een half uur later belde hij terug. Hij was heel vriendelijk en vroeg of er iets mis was. Toen hij hoorde dat ik voor hem wilde koken, reageerde hij verbaasd. “Natuurlijk, dat doe je toch altijd. Ik ben gewoon op tijd thuis, zo rond een uur of zes.”
“Woensdag 24 Februari.” verder lezen
