Zodra je het levenslicht ziet begin je daar al mee, amper uit de buik van moeders zet je het op een krijsen omdat je duidelijk wilt laten merken dat je liever in de buik was blijven zitten. Maar pa en ma zijn overgelukkig en genieten met volle teugen van je geblèr. Als je dat een paar weken volhoudt wordt de blijdschap een stuk minder, maar ook daar komt verandering in, zodra je eerste lachje op je gezicht verschijnt en je gaat brabbelen. Hele verhalen vertel je zonder dat ze er ook maar iets van begrijpen.
Sommige mensen houden dat hun hele leven vol, kletsen als een kip zonder kop heet dat.