Dinsdag 22 Maart.

Het liefst zou ik de hele dag in bed blijven liggen, maar dat kan niet. Ik voel me echt vreselijk en heb nergens zin in. Ruud blijft maar door mijn hoofd spoken. Als ik mijn verstand gebruik moet ik met hem kappen, zeker nu ik weet dat hij enkel en alleen met me naar bed wilt, verder niks. Ik ben nog steeds knetterverliefd op hem, dat is het hele punt, ik weet ook dat hij dat niet is. Het beste zou zijn als ik ander werk zou gaan zoeken. Ik weet het, maar…

Afgelopen zondag vroeg Wim weer wanneer we eens een keer iets samen iets leuks gingen doen.
“Ik heb je dat pas geleden gevraagd, maar ik heb nog steeds geen duidelijk antwoord. Soms krijg ik het idee dat je daar geen zin in hebt. Ook dat je iets voor me verbergt, als ik vraag of er iets is zeg je dat je moe bent. Ik geloof je wel, maar toch niet altijd.”
Ik heb hem beloofd dat we dat snel zouden gaan doen. Niet omdat ik daar op zit te wachten, maar om van het gezeur af te zijn. Straks ga ik kijken of er een leuke film draait. Als dat zo is stel ik voor dat we na de film ergens iets gaan drinken. Misschien dat hij dan tevreden is.
Maar, nog even over mijn werk.
Afgelopen zondag kwam er een oudere vrouw naar binnen, ik schatte haar zo rond de zestig jaar, niet veel jonger. Ze knikte vriendelijk en liep naar wastafel. Ik keek en zag dat ze uitgebreid haar haren stond te bekijken. Het was blond en dan niet gewoon blond, maar gebleekt. Ze keek vooral naar de uitgroei, dat zag ik. Ze draaide zich naar me toe en zei: “Mag ik iets vragen?”
“Natuurlijk,” antwoordde ik vriendelijk.
“Wat vind u van mijn haarkleur?”
Ik dacht, als ik eerlijk ben vind ik het afschuwelijk, maar om haar tevreden te stellen zei ik dat ik het mooi vond.
Ze lachte blij: “Het is zo,” ging ze verder, sinds kort heb ik een nieuwe vriend en hij vindt mijn haren prachtig, vooral omdat het zo blond is. Toen ik hem leerde kennen zei hij dat hij valt op vrouwen met blond haar. Maar dan moet het wel echt zijn, niet geverfd. Dus heb ik hem wijs gemaakt dat mijn haarkleur echt is en dat geloofde hij.”
Ik lachte en zei: “Nou, dat is toch leuk.”
“Ja, maar nu zit ik met een probleem.” Ze deed een stapje naar voren en zei: “ Hij wilt met me naar bed.”
In eerste instantie schakelde ik niet, dat zag ik aan haar gezicht.
“Ik heb donker haar tussen mijn benen, dus nu weet ik niet wat ik moet doen.”
Hopeloos keek ze me aan. “Als hij dat ziet komt hij er achter dat mijn blonde haren niet echt zijn.”
Heel even kwam ik in de verleiding haar te vertellen dat er tegenwoordig scheermesjes te koop zijn. Maar op de een of andere manier hield ik dat voor me.
“Misschien,” zei ik met een uitgestreken gezicht, “dat u de haren tussen uw benen ook blond kan maken, dan ziet het echt uit.”
Ik zag dat ze nadacht. “Ik vind dat een hele goede oplossing, daar had ik nog niet aan gedacht. Bedankt voor de tip. U heeft me goed geholpen.”
Stralend liep ze naar buiten.
Ik hoop voor haar dat hij er niet achter komt!
Echt waar, ik blijf dit werk leuk vinden!!

Please follow and like us: