OPVOEDEN.

Pas geleden liep ik door de supermarkt en terwijl ik verse groeten stond uit te zoeken hoorde ik naast me een dame die zich kennelijk ergerde aan een van haar kinderen. Wat er was weet ik niet, maar wat me wel opviel waren de woorden van de moeder: ‘Ik ben je moeder, niet je vriendinnetje, denk daar aan!’ Ik draaide me om en zag dat die moeder erg kwaad was en het kind erg geschrokken. Automatisch moest ik denken aan een berichtje dat ik pas geleden op facebook gezet had. “Als je kinderen je vrienden worden heb je het nog niet zo slecht gedaan.”

Maar,  als ik heel eerlijk ben, ben ik blij dat ik geen kinderen meer hoef op te voeden. Dat heb ik gelukkig allang achter de rug en ik vind dat ik het best wel goed heb gedaan. Ze zijn vriendelijk, netjes, beleefd en hebben goede manieren.

Ik ben ook zo opgevoed, moest me netjes gedragen, met twee woorden spreken en, als er bezoek was keurig een handje geven. Voor de rest werd er niet veel poespas gemaakt. Als ik iets deed wat niet mocht kreeg ik straf. Zo ging dat vroeger. Er werd ook bijna nooit uitgelegd waarom je iets niet mocht. Ik denk dat ze dat te lastig vonden, te veel werk. Is ook niet zo gek, want vroeger hadden de meeste mensen tig blagen en die moesten luisteren, punt uit.

Deed je toch iets wat niet mocht kreeg je straf. Je moest in de hoek staan, vroeg naar bed, én als je het heel bont had gemaakt zonder eten naar bed.

Eten was ook zoiets, je moest leren met mes en vork eten, mocht niet slurpen, niet boeren en je moest je bord leeg eten. Ook al vond je het nog zo smerig, dat bord moest leeg. Punt uit.

Waar ze vroeger ook heel goed in waren, was je bang maken. Als je nog in Sinterklaas geloofde werd je daar bang mee gemaakt want Zwarte Piet nam stoute kinderen in de zak mee naar Spanje en daar werd peperkoek van je gemaakt. Tegen de tijd dat je daar niet meer in geloofde werd je bang gemaakt met de hel. Daar ging je naar toe als je stout was geweest en niet gebiecht had. Dus zat je elke week in de biechtstoel. Voordat je daar naar toe ging had je helemaal suf gedacht omdat je bang was dat je een zonde vergat. Als je een doodzonde had begaan en je stierf zonder dat je gebiecht had ging je naar de hel.  Want dreigen met de hel was gemakkelijk. Daar brandde je voor eeuwig en altijd. Ik zag dat als kind al helemaal voor me. Een grote groep mensen die in een groot vuur zaten te zitten. Nou, daar wilde je niet heen, dus dat hielp goed.

Sexuele opvoeding kreeg je niet. Kindjes groeiden in de buik van de moeder. Hoe ze erin kwamen wist je niet, maar dat vertelde altijd wel weer een vriendinnetje.

Zo ging dat vroeger. Gelukkig gaat het nu anders. Hoewel er toch nog mensen zijn die een kind iets verbieden zonder uitleg. De straat oversteken zonder uit te kijken wordt wel uitgelegd. Want, als je dat niet doet, kom je onder een auto, en aangezien die hard rijden steken kinderen pas over als ze weg zijn.

Ik weet nog goed dat mijn jongste zoon nog heel klein was en een kennis van ons bezig was met klusjes. Op tafel lag een grote zaag en hij had al tig keer gevraagd wat dat was. Die goede man gaf telkens hetzelfde antwoord. ‘Daar moet je van afblijven.’ Nee, dat antwoord was dus niet goed, want toen hij het weer vroeg, vertelde ik hem dat het een zaag was en wat je ermee kan doen  ook, dat als hij daar met zijn handjes aan zou komen het heel erg pijn zou doen. Duidelijk genoeg, hij wist wat het was en waarom hij er niet aan mocht komen.

Zo moet het eigenlijk altijd, maar in de praktijk gaat het vaak anders. Niet iedereen heeft daar het geduld voor. Sommigen hebben het wel, ook gehad, maar op de een of andere manier is het kwartje niet gevallen. Dat zijn vaak mensen die zich onbeschoft gedragen. Kijk maar om je heen, je komt ze dagelijks tegen,  ziet ze op tv of ze staan in de krant. Gevangenissen zitten vol met mensen die netjes zijn opgevoed.

Ik ben blij en gelukkig met mijn kinderen én inderdaad ze zijn mijn beste vrienden.

 

En bij deze wens ik iedereen fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2016!

 

 

Marian.