VERSIEREN.

De decembermaand staat met stip op een  wat versieren betreft. Wie ooit op het idee gekomen is, weet ik niet, wel dat het massaal gedaan wordt.

Veel mensen beginnen al in november. Ze beginnen met het aanschaffen van een kerstboom, tenminste daar gaan ze naar op zoek. Als ze die nog nergens kunnen kopen komt er een vette nepper voor in de plaats. En dan begint het versieren. Alles wat erin hoort wordt van de zolder gehaald. Veel ballen, slingers en de hele mikmak.  Een kerststal hoort daar natuurlijk ook bij. Jezus, Maria en Josef op de voorgrond,  ernaast een os en een ezel. Die  hadden ze nodig om Jezus warm te houden, want ze bliezen warme lucht in zijn gezicht omdat het zo koud was in die stal. Zo luidt het oorspronkelijke verhaal. Over fris gesproken!

Maar goed, het versieren. Sommige mensen versieren echt alles. Hun hele huis is een grote kerstboom. Overal hangen lampjes, buiten en binnen. Ze beginnen er heel vroeg mee en zijn soms ruim een week bezig. Hoe meer hoe beter. Dat ze na Nieuwjaar de boel weer moeten afbreken mag de pret niet drukken. Ze hebben het ervoor over en verheugen zich op Pasen, want dan versieren ze het hele huis met gekleurde eieren en haasjes.

Met verjaardagen versieren we ook, slingers en ballonnen worden opgehangen en natuurlijk ook een vlag want die hoort er ook bij. Als er een bijzondere leeftijd wordt gehaald wordt dat ook vermeld. Ook als sommige mensen zoveel jaar gerouwd zijn. Dan hangt er een groot bord buiten met het getal dat ze gehaald hebben. Meestal is dat vijftig. Iedereen die langskomt ziet dat. Ook mensen die ze goed kennen. Die denken dan vaak: “Dat die nog steeds bij elkaar zijn, het is niet te geloven.”  Waarschijnlijk voor het gemak, de hypotheek en de kinderen.

Een andere manier van versieren is iets dat veel vrouwen doen. Voordat ze de deur uitgaan hebben ze daar veel aandacht aan besteed. Ze beginnen met hun gezicht, dat wordt dan versierd met make-up.  Kettingen, oorbellen, armbanden en ringen halen ze uit de kast en hangen ze om. Hoe meer hoe beter. Dat ze eruit zien of ze van de kermis zijn weggelopen zien ze zelf niet. Een ander wel. Mannen doen dat ook vaak, maar die beperken het meestal tot oorbellen, foute kleding en armbanden.

Als je geen partner hebt en er wel een wil, moet je daar wat aan doen. Dat kan je op verschillende manieren. Een mogelijkheid is er een versieren. Je duikt de kroeg in en gaat op zoek. Maar dan komt het, hoe pak je dat aan? Hoe versier je zo iemand?

Als je rijk bent kan je zeggen: ‘Ik heb veel geld, als je wilt kunnen we dat delen.’

Als je dat niet bent pak je het anders aan, dan zeg je: ‘Ik heb geen geld, maar wel een lekker poepertje.’ Of er iemand is die daar intrapt weet ik niet, maar het is een manier van versieren.

Je kunt ze ook trakteren op een drankje, dat is de gewone manier. Sommige mensen laten dat over zich heen komen en genieten tot het tijd is om naar huis te gaan. Dan verdwijnen ze ineens. Je kunt ook als je iemand leuk vind slingers om zijn of haar nek hangen ze zeggen: ‘Ik heb jou versierd.’ Dat is dan letterlijk versieren. Niet leuk, maar wel duidelijk.

Als je iets van iemand gedaan wilt hebben kan je ze versieren, of zoals dat in de volksmond heet stroop om de bek smeren. Veel mensen trappen daar in. Ik heb dat laatst ook geprobeerd bij iemand van het belastingkantoor. Ik liep naar binnen met een stel blauwe brieven en vroeg aan de eerste de beste  man of ik hem versieren mocht. Het antwoord was:  “Nee, dat mag niet.”

Teleurgesteld duwde ik hem de brieven in de handen en zei:  “Nou, dan wil ik geen post meer van jou, hier steek die maar in je reet.”

 

Marian.