WASSEN.

Doe je op verschillende manieren. Je was jezelf of je doet de was. Jezelf wassen is simpel, je gaat onder de douche staan en wast je, lekker inzepen, afspoelen en klaar.

Anders is het als je vuil goed moet wassen. Vroeger ging dat erg ingewikkeld en vooral tijdrovend. Mijn pleegmoeder klaagde altijd steen en been als ze de was moest doen. Een grote ketel vol met wasgoed op het fornuis zetten om de witte was eerst te koken, want dat moest. Als de was lang genoeg gekookt had, de ketel met het wasgoed er weer vanaf halen en de boel gaan nawassen en spoelen. Loodzwaar werk, maar mijn pleegvader hielp haar altijd, gelukkig maar, want dat was écht geen vrouwenwerk.

Toen ik trouwde en dus ook moest gaan wassen kocht ik een wasmachine die dat werk voor mij deed. Niks geen ketel, nee, je stopte de vuile was in de machine en klaar. Ik hoefde niks te doen, ja wachten tot de was klaar was. En dat deed ik ook, ik stond erbij en keek er naar! Net zolang totdat de was klaar was. Tijdrovend, héél tijdrovend! Maar, het wende, na verloop van tijd ontspande ik me en liet het ding draaien terwijl ik intussen andere dingen deed.

Goed, dat was in het begin en lang geleden. Intussen heb ik veel wasmachines gehad en versleten. De ‘laatste’ die ik kocht is zo ongeveer 9 jaar geleden en het was een onding. Een vreselijk slechte machine, want hij sloeg tijdens het programma heel vaak op ‘tilt.’ Dat betekende dat ik hem moest resetten, zoals dat heet, oftewel opnieuw moest instellen omdat….? Dat wist ik niet, wat ik wel wist, was dat ik dus constant dat ding in de gaten moest houden en dat neusde me niet.
Dus belde ik de winkel waar ik hem gekocht had en vroeg om raad. ‘Nou, mevrouw,’zei de eigenaar: Dat kan weleens gebeuren daarom is het altijd beter om erbij te blijven als u een was draait.’

Dus deed ik dat!! Blij? Nee, iedereen kan de wasmachine aanzetten en gaan winkelen of zoiets. Ik kon dat niet, kon dat ding alleen maar aanzetten als ik thuis was.
Balen! Maar na verloop van tijd vond ik het ook nog normaal. Heel normaal!
In totaal heb ik die machine bijna 9 jaar gebruikt. Tot vorige week, toen sloeg hij weer op tilt en kreeg ik hem helemaal niet meer aan de praat! Dus besloten we om een nieuwe te kopen.

Mijn zoon hielp me en zocht op internet naar een voordelige betrouwbare wasmachine.

Die vond hij bij COOLBLUE. Een Samsung, kostprijs 360 euro en een laadvermogen van 7 kilo.

Het ding zag er zo op het oog goed uit en hij leek me wel wat, ook wat de prijs betrof. Dus bestelden we hem. Levertijd: EEN DAG!

Dat was op een woensdag. De dag erna was hemelvaart, dus dan kwam hij niet. Logisch, want dat is een zondag. Dus zou hij vrijdag komen, ergens tussen 8 en 10 vertelde mijn zoon.

‘Mooi,’ zei ik blij! ‘Nou,’ antwoordde hij toen hij mijn vrolijke gezicht zag, ‘ Tussen 8 uur ‘s morgens en tien uur ’s avonds!’ Balen, want dat hield in dat ik de hele dag thuis moest blijven. En dat deed ik braaf. Nou, er kwam van alles, maar geen wasmachine! Mijn zoon belde de andere dag om te vragen hoe het zat. Het was een foutje, maar hij zou die zaterdag komen tussen 8 en 10!

En…je raad het al, er kwam weer van alles, maar geen wasmachine. Dus…weer bellen!

‘Mijnheer neemt u ons niet kwalijk, maar hij wordt a.s. maandag écht geleverd.’
Intussen had ik een berg was die zich opstapelde. Mijn hulp in de huishouding was zo goed een was voor me te draaien, was ook makkelijk want ze woont bij mij in de straat. Maar, daar was het probleem niet mee verholpen. Ik moest toch wachten, maar die zondag gingen we op bezoek bij mijn zoon en je raadt het al. Ik nam vuile was mee en die draaide hij voor mij, dus de berg slonk. De volgende dag; dus die maandag, wachte ik weer geduldig op de wasmachine. Weer niks!

Mijn zoon weer bellen. Excuses en beloftes. Hij zou écht de volgende dag komen!
Uiteindelijk kwam hij dinsdagmiddag! Ik zat net achter mijn pc toen mijn lieve schat riep dat de wasmachine was gearriveerd! Ik blij naar beneden hollen en kijken. De heren die hem brachten stonden er nog, maar ze deden niks, ja, weggaan dat deden ze wel! Na wat heen en weer geschuif van mijn lieve schat en een van zijn medewerkers stond hij op de plaats. Het programmaboekje kreeg ik er gratis bij! Nou, ik ging in de kamer zitten lezen en verdiepte me in het gebruik. Mijn lieve schat die altijd beweerde dat hij, als mij ooit wat zou gebeuren, hij de was naar de wasserij zou brengen omdat het hem niks leek om zelf te wassen, verdiepte zich ook in het programma. Ingewikkeld vond ik het, maar nadat ik hem leeg had laten draaien zette ik hem aan met mijn vuile was erin. Het duurde en duurde, ik werd er helemaal kriegel van. Toen de was na een paar uur eindelijk klaar was verdiepte ik me opnieuw in het programmaboekje.

Er was ook een kort programma voor kleine beetjes. Ja, klopt, dus stopte ik mijn badjas erin en zette hem weer aan. Die kwam er kletsnat uit. Mijn lieve schat en ik bestudeerden het programma opnieuw en zagen, dat mijn badjas niet op dat programma gewassen mocht worden. Dat is enkel voor lichte spullen! Wist ik veel!
Intussen zijn we een paar dagen verder en ik begin het te snappen. Ik moet was sparen, vuile was en dan dat ding pas aanzetten. Energievriendelijk en zuinig!

Ik denk dat het wennen is, net zoals je aan mannen moet wennen. Maar dan zonder programmaboekje!

En wat ik vind van COOLBLUE? Cool ben ik er van geworden en BLUE van de frustratie!